Kindertehuis & Koela
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
20 Mei 2009 | Suriname, Paramaribo
20 juni, 2009
Hallo mensen,
Alweer een berichtje van mij komt doordat ik wat tijd over heb.
Klein berichtje maar.
Vorige week woensdag ben ik met Anke ( huisgenootje ) mee naar het kindertehuis geweest waar zij vrijwilligerswerk heeft gedaan. Omdat ik eigenlijk naar een kindertehuis zou gaan, vond ik het wel leuk om te zien hoe het er in een kindertehuis aan toe gaat. Een enorm groot huis met 67 kinderen echt heel erg veel het kindertehuis Nos Kasita. Daarbij ook nog een kinderdagverblijf. Ik heb niet alle kinderen gezien, omdat ik in de morgen mee ben gegaan. Ik was ook alleen maar meegegaan omdat ik graag wilde weten hoe het er daar uitziet en aan toe gaat. Het kinderdagverblijf was wel open en al die kinderen gangen meteen aan je. Best een beetje triest om te zien. Zo weinig liefde zullen ze thuis krijgen ( denk ik dan bij mezelf ). Verder in het kindertehuis was ook een jongentje aanwezig hij had klompvoetjes ( maar goed hier hebben ze geen speciale schoenen voor hen ) daarbij al zou het er wel zijn is daar in ieder geval geen geld voor. Best triest om te zien ( hij had wel speciale zooltjes in zijn schoenen. Meteen hing hij ook aan mij en bleef mooi bij ons. Ik had er meteen een vriendje bij, en toen heb ik een rondleiding gehad door het tehuis. De eigenares woont ook in dit complex en zei runt dit helemaal in haar eentje. Zwaar lijkt het mij, maar het is wel heel erg mooi dat mensen dit gewoon doen. Ze moeten het ook altijd hebben van giften van mensen. Verder zag het er heel gemoedelijk uit. Toen gingen we de kinderen van school halen ook hun hingen helemaal aan je. Echt ongelofelijk, op mijn eigen plek heeft het misschien wel 2 maanden geduurd voor ze aan mij gewend waren. En af en toe een knuffel krijg. Heel anders maar wel mooi dat het gelukkig bestaat voor al die weeskinderen.
Eerste foto’s is ook van het kindertehuis waar mijn huisgenootje vrijwillerswerk doet.
Vrijdag ben ik met mijn eigen jongens van stage naar de Margarine & vetten fabriek geweest, dit was heel erg leuk een educatieve trip. Ze hebben daar een rondleiding gekregen en er werd verteld hoe het tot stand komt en in het lab mochten ze ook boter proeven. Ze vonden het allemaal heel erg interessant. Daarbij moesten ze een wit overhemd aan en een soort badmuts. Dat is natuurlijk ook heel erg cool. Deze rondleiding heeft ongeveer 1,5 uur geduurd. Daarna kwam ik erachter dat er een jongen van mijn stage jarig was. Maar zoals gewoonlijk was er niets voor geregeld. Ik was s’middags mee geweest voor die rondleiding in de Margarine & Vetten fabriek ( omdat ik dit zelf had geregeld ), maar s’avonds had ik ook nog een slaapdienst. Toen ik er achter kwam dat een van de jongens jarig was. Besloot ik hem mee naar de stad te nemen om hem extra aandacht te geven omdat hij jarig was hij werd 9 jaar oud. Heerlijk kind, vraag me af waarom hij daar zit. Vertoont helemaal niet echt gedragsproblemen. Maar goed, hij mee naar mijn huis. Daar kreeg hij wat fruit en wat lekkers te drinken. Ik moest nog wat dingen doen, ondertussen kwam Koen ( ook en huisgenoot thuis ) heeft hij daar nog lekker mee gekletst ( helemaal niet eenkennig ) en wat t.v. gekeken over onderzeeërs en wat daar allemaal groeit en bloeit, vond hij heel erg mooi.
Daarna ontdekte hij dat wij fietsen in de tuin hadden staan en heeft hij rondjes zitten fietsen in de tuin. ( hebben ze daar ook helemaal niet en fiets ).
Ik had hem beloofd dat we naar de Mec Donalds zouden gaan. Hier was hij nog nooit geweest ( ik zelf ook niet toen ik zo jong was, maar goed ). Daar had je een grote glijbaan en daar heeft hij gespeeld en een lekkere happy meal gegeten. Rond 19.00uur moesten we echt weer de bus richting Koela ( omdat ik toch om 20.00uur een slaapdienst had ). We zaten in de bus en hij bleef maar gezellig kletsen. Toen zei hij ineens ik ga nu even over de leuke dag van vandaag nadenken. Vroeg meteen of we volgend jaar weer naar de Mec Donalds gingen voor zijn verjaardag.
Ik breek dan bijna in twee, om het feit dat jongens helemaal niks gewent zijn en als je dan zo iets kleins met ze doet je ze zo blij kunt maken. Dat doet mij ontzettend goed, maar ook verdriet omdat ze hier zo weinig hebben. En er niets met ze word gedaan, een kind dat jarig is en ouders die geen enkele interesse tonen in hun kind dat jarig is. Nog geen telefoontje plegen om ze te feliciteren. En dan maak je hem zo blij met een bezoekje aan je eigen huis en de Mec dat is toch een totaal andere wereld dan waar wij in zitten. In NL waar kinderen alles krijgen en daar nog niet tevreden mee zijn.
Dan ben ik zelf nog niet eens verwend geworden toen ik klein was er was wel altijd alles en ik heb nooit wat gemist.
De creativiteit van de jongens daar sta ik iedere keer weer versteld van. Ze maken vliegers van houtjes plastic zakjes en lijm ( zo simpel is het ) en ze gaan super hoog de lucht in. Helemaal geweldig, hoe handig deze jongens zijn.
Een hut bouwen van alle rotzooi die ze op het terrein vinden van Koela.
Ik begin nu langzaam te werken naar het eind en ik heb al heel veel afscheid moeten nemen van mensen die terug naar NL zijn gegaan. Maar ik denk dat ik nog de meeste moeite zal hebben om die jongens hier achter te laten ( hun hebben de extra aandacht en uitstapjes zo hard nodig ). Maar goed zo gaat het eenmaal met stage lopen. Ik denk dat ik ooit wel iets hier wil opzetten kinderen die het echt nodig hebben. Toen ik in dat kindertehuis was dacht ja dat moet hier nog veel meer komen. Zodat er geen kinderen meer zijn die op straat leven.
Nog een leuk nieuws Guido ( waar ik een maand mee in huis heb gewoond ) die komt 31 mei weer voor 2 weken naar Suriname. Hij belde mij vanmorgen, dat vind ik wel heel erg leuk!
Hij was mijn maatje hier de eerste 1,5 maand. Dus vind het super dat hij terug komt ook omdat bijna iedereen dan al bijna weg is.
Ik moest dit even kwijt.
Liefs,
Sanne
Hallo mensen,
Alweer een berichtje van mij komt doordat ik wat tijd over heb.
Klein berichtje maar.
Vorige week woensdag ben ik met Anke ( huisgenootje ) mee naar het kindertehuis geweest waar zij vrijwilligerswerk heeft gedaan. Omdat ik eigenlijk naar een kindertehuis zou gaan, vond ik het wel leuk om te zien hoe het er in een kindertehuis aan toe gaat. Een enorm groot huis met 67 kinderen echt heel erg veel het kindertehuis Nos Kasita. Daarbij ook nog een kinderdagverblijf. Ik heb niet alle kinderen gezien, omdat ik in de morgen mee ben gegaan. Ik was ook alleen maar meegegaan omdat ik graag wilde weten hoe het er daar uitziet en aan toe gaat. Het kinderdagverblijf was wel open en al die kinderen gangen meteen aan je. Best een beetje triest om te zien. Zo weinig liefde zullen ze thuis krijgen ( denk ik dan bij mezelf ). Verder in het kindertehuis was ook een jongentje aanwezig hij had klompvoetjes ( maar goed hier hebben ze geen speciale schoenen voor hen ) daarbij al zou het er wel zijn is daar in ieder geval geen geld voor. Best triest om te zien ( hij had wel speciale zooltjes in zijn schoenen. Meteen hing hij ook aan mij en bleef mooi bij ons. Ik had er meteen een vriendje bij, en toen heb ik een rondleiding gehad door het tehuis. De eigenares woont ook in dit complex en zei runt dit helemaal in haar eentje. Zwaar lijkt het mij, maar het is wel heel erg mooi dat mensen dit gewoon doen. Ze moeten het ook altijd hebben van giften van mensen. Verder zag het er heel gemoedelijk uit. Toen gingen we de kinderen van school halen ook hun hingen helemaal aan je. Echt ongelofelijk, op mijn eigen plek heeft het misschien wel 2 maanden geduurd voor ze aan mij gewend waren. En af en toe een knuffel krijg. Heel anders maar wel mooi dat het gelukkig bestaat voor al die weeskinderen.
Eerste foto’s is ook van het kindertehuis waar mijn huisgenootje vrijwillerswerk doet.
Vrijdag ben ik met mijn eigen jongens van stage naar de Margarine & vetten fabriek geweest, dit was heel erg leuk een educatieve trip. Ze hebben daar een rondleiding gekregen en er werd verteld hoe het tot stand komt en in het lab mochten ze ook boter proeven. Ze vonden het allemaal heel erg interessant. Daarbij moesten ze een wit overhemd aan en een soort badmuts. Dat is natuurlijk ook heel erg cool. Deze rondleiding heeft ongeveer 1,5 uur geduurd. Daarna kwam ik erachter dat er een jongen van mijn stage jarig was. Maar zoals gewoonlijk was er niets voor geregeld. Ik was s’middags mee geweest voor die rondleiding in de Margarine & Vetten fabriek ( omdat ik dit zelf had geregeld ), maar s’avonds had ik ook nog een slaapdienst. Toen ik er achter kwam dat een van de jongens jarig was. Besloot ik hem mee naar de stad te nemen om hem extra aandacht te geven omdat hij jarig was hij werd 9 jaar oud. Heerlijk kind, vraag me af waarom hij daar zit. Vertoont helemaal niet echt gedragsproblemen. Maar goed, hij mee naar mijn huis. Daar kreeg hij wat fruit en wat lekkers te drinken. Ik moest nog wat dingen doen, ondertussen kwam Koen ( ook en huisgenoot thuis ) heeft hij daar nog lekker mee gekletst ( helemaal niet eenkennig ) en wat t.v. gekeken over onderzeeërs en wat daar allemaal groeit en bloeit, vond hij heel erg mooi.
Daarna ontdekte hij dat wij fietsen in de tuin hadden staan en heeft hij rondjes zitten fietsen in de tuin. ( hebben ze daar ook helemaal niet en fiets ).
Ik had hem beloofd dat we naar de Mec Donalds zouden gaan. Hier was hij nog nooit geweest ( ik zelf ook niet toen ik zo jong was, maar goed ). Daar had je een grote glijbaan en daar heeft hij gespeeld en een lekkere happy meal gegeten. Rond 19.00uur moesten we echt weer de bus richting Koela ( omdat ik toch om 20.00uur een slaapdienst had ). We zaten in de bus en hij bleef maar gezellig kletsen. Toen zei hij ineens ik ga nu even over de leuke dag van vandaag nadenken. Vroeg meteen of we volgend jaar weer naar de Mec Donalds gingen voor zijn verjaardag.
Ik breek dan bijna in twee, om het feit dat jongens helemaal niks gewent zijn en als je dan zo iets kleins met ze doet je ze zo blij kunt maken. Dat doet mij ontzettend goed, maar ook verdriet omdat ze hier zo weinig hebben. En er niets met ze word gedaan, een kind dat jarig is en ouders die geen enkele interesse tonen in hun kind dat jarig is. Nog geen telefoontje plegen om ze te feliciteren. En dan maak je hem zo blij met een bezoekje aan je eigen huis en de Mec dat is toch een totaal andere wereld dan waar wij in zitten. In NL waar kinderen alles krijgen en daar nog niet tevreden mee zijn.
Dan ben ik zelf nog niet eens verwend geworden toen ik klein was er was wel altijd alles en ik heb nooit wat gemist.
De creativiteit van de jongens daar sta ik iedere keer weer versteld van. Ze maken vliegers van houtjes plastic zakjes en lijm ( zo simpel is het ) en ze gaan super hoog de lucht in. Helemaal geweldig, hoe handig deze jongens zijn.
Een hut bouwen van alle rotzooi die ze op het terrein vinden van Koela.
Ik begin nu langzaam te werken naar het eind en ik heb al heel veel afscheid moeten nemen van mensen die terug naar NL zijn gegaan. Maar ik denk dat ik nog de meeste moeite zal hebben om die jongens hier achter te laten ( hun hebben de extra aandacht en uitstapjes zo hard nodig ). Maar goed zo gaat het eenmaal met stage lopen. Ik denk dat ik ooit wel iets hier wil opzetten kinderen die het echt nodig hebben. Toen ik in dat kindertehuis was dacht ja dat moet hier nog veel meer komen. Zodat er geen kinderen meer zijn die op straat leven.
Nog een leuk nieuws Guido ( waar ik een maand mee in huis heb gewoond ) die komt 31 mei weer voor 2 weken naar Suriname. Hij belde mij vanmorgen, dat vind ik wel heel erg leuk!
Hij was mijn maatje hier de eerste 1,5 maand. Dus vind het super dat hij terug komt ook omdat bijna iedereen dan al bijna weg is.
Ik moest dit even kwijt.
Liefs,
Sanne
-
20 Mei 2009 - 20:13
Milou:
ohh sanne, wat een mooi verhaal. vind zoo mooi wat jij allemaal voor die jongens doet en kan betekenen..niet te geloven he dat wij van die vreselijk verwende mormels zijn..jeezus..erg eigenlijk he..
Ik vind super knap dat je zo ontzettend goed inzet voor deze jongens, die het zo hard kunnen gebruiken..
ik ben zoo benieuwd na all je verhalen...dus k wacht op je terugkomst..
dikkekus Milou -
21 Mei 2009 - 17:51
Peter En Els:
Lieve Sanne, Wat ben jij toch een kanjer. Wat doe je toch allemaal met je pupillen en met al die mensen en vrienden om je heen. Ik ben trots op je dat je mijn nichtje bent. Wat doe je toch allemaal in het weekend. Ik moet er niet aan denken om 8 uur in een bus te zitten en daarna in een hangmat enz te liggen en een heel weekend bezig te zijn met wat je allemaal doet. Geweldig!!!!! Opa is ook trots op je. Hij leest ook al je berichten en dan zie je hem groeien en is hij blij en trots op je. Je foto's heeft hij ook gezien en dat vind hij fijn. Lieve Sanne geniet nog van je tijd in Suriname en heel veel liefs van Peter en Els. XXXXXXXXXXXXXXXXX -
22 Mei 2009 - 08:46
Irmy:
Mooie verhalen schrijf je. Wat een schattige kinderen he? :-)
Nog even en dan ben je alweer thuis. De tijd vliegt om.
Liefs dikke x Irmy -
24 Mei 2009 - 15:30
Mariëtta Caris:
Ha die Sanne, weer leuk om iets van je te lezen. Kan me voorstellen dat de jarige Job de dag van zijn leven heeft gehad en dat dankzij jou. Wacht ook met spanning af op je thuiskomst en je verhalen. Groetjes -
25 Mei 2009 - 18:05
Janneke:
Hee Sanne,
heb je nog kunnen regelen dat je naar mijn oude logeerplekkie aan de overkant van de straat kan verhuizen. Gezellig met Jolijn.
Vliegtuigreis met Kwinten ging top. Ruud en ik wel gecontroleerd, maar Kwinten met zijn brave onschuldige hoofd niet.
Hier is alles weer hetzelfde als ervoor helaas.
Veel plezier nog eventjes en misschien tot in NL. mn e-mailadres is: jannekeverheijen04@hotmail.com
Knuffel,
Janneke -
29 Mei 2009 - 12:40
Sameh:
Hey sanne schatjee had jij me gister gebeld? ik kon niet opnemen want ik was aant werken.. ik haal vvnd een kaart en dan bel ik je goed.. nog ff he en dan zie ik je weerrrr :D en ik heb dat verhaltje hierboven nog niet gelezen doe ik zometeen.. Spreek je (K) -
11 Januari 2011 - 19:52
Janita Bijma:
hallo,
je kent me niet en ik kwam toevallig op je site terecht. ik heb ik 2007 stage gelopen in suriname in het jongensopvangcentrum koela.
ik zag dat jij ook daar bent geweest en ik vroeg me af of je mij misschien kunt vertellen hoe het met de jongens gaat. heb sinds 2 jaar geen contact mee met ze en dat vind ik erg jammer. hopelijk kun jij mij wat over hun vertellen
ik hoop van je te horen
je kunt me mailen via ja.bijma@st.hanze.nl
groetjes janita -
20 Augustus 2013 - 17:16
Chantal:
Hoi sanne waar is dit tehuis precies dus straat etc heb je misschien ook een telnummer -
20 Augustus 2013 - 17:17
Chantal:
Je kunt mij mailen op chantalmuskiet@yahoo.com voor het adres enof contactnumr vn dit tehuis. Thanx -
20 Augustus 2013 - 17:17
Chantal:
Je kunt mij mailen op chantalmuskiet@yahoo.com voor het adres enof contactnumr vn dit tehuis. Thanx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
