Lake of stars
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
20 Oktober 2010 | Malawi, Mzuzu
Hallo,
Weer even een berichtje van mij even denken waar ik ga beginnen?
Vorige week ben ik samen met iemand van het project ( waar ik vrij veel mee samen werk ) naar en plek bij het project geweest. Het is en plek waar mensen stenen slaan ( kan het niet anders uitleggen) ze zitten de hele dag en staan stukken uit stenen. Helaas zie ik daar ook altijd kinderen bij die dus ook ah werk zijn. En iedere dag rijden we daar langs met de auto. En iedere dag denk ik weer waarom zijn hier kinderen ah werk. Ik stelde dus voor om daar en kijkje te gaan nemen, het is echt vlak bij het project. En we zijn daar dus naartoe gegaan om met de mensen te praten te vragen waarom de kinderen niet op school zaten maar ah werk waren. Echt iedereen verzamelde zich om te luisteren naar wat we te vertellen hadden. Nou ja ik zei in het Engels wat ik wilde zeggen en mijn collega vertaalde het. Toen zeiden ouders dat de kinderen niet naar school wilde, maar liever wilde werken dat is natuurlijk onzin. Ook vertelde en jongentje dat hij geen eten heeft als hij naar school gaat omdat zijn ouders er geen geld voor hebben. Ik zag dat en jongen echt bijna in tranen uitbarsten en ook helemaal niets durfde te zeggen, omdat de volwassen mensen voor hen spraken. En ik brak ook in twee wat is het leven hier toch hard. En het is echt moeilijk om te zien en ik geloof dat ik daar echt nooit aan zal gaan wennen.
Maar goed ik kan de wereld niet veranderen, maar wel iets proberen toe te voegen. We hebben dus ook verteld over het project en dat kinderen altijd kunnen komen als ze het willen. Daarbij is er zelfs schijnbaar een soort van kinderbescherming dus daar stond ik wel van te kijken. En ook daar hebben we over verteld dat kinderen helemaal niet mogen werken en dat we ze dan kunnen aangeven. Het is wel zwaar om te zien en kinderen zitten echt helemaal onder het stof van het werken. Het is echt zwaar werk en je ziet ze echt niet lachen.
We hebben verteld over het project en dat kinderen altijd kunnen komen, want er is ook en jongere centrum waar kinderen altijd terecht kunnen. De mensen wisten helemaal niet dat kinderen naar het project toe konden komen.
Het mooie hiervan is toen we terug liepen naar het project, zei ik tegen de vrouw waar ik daar mee naartoe was gegaan. Is het fout om dit soort dingen te doen? Toen zei ze nee dat is goed want niemand doet het. En niemand bekommert zich om de kinderen hier. Niemand bemoeid zich ermee en dus doet iedereen de oogkleppen op. Gelukkig is zij ( mijn collega ) ook vrij extravert, want de meeste mensen zijn hier introvert en spreken zich niet uit. Maar ze komt eigenlijk uit Tanzania en schijnbaar zijn de mensen daar wat extroverter. Daar ben ik wel blij om want ik ben zelf ook wel extravert. Het mooie aan dit verhaal is dat in de middag we deze kinderen die in de morgen ah werk waren in de middag naar het project zijn gekomen. En hier activiteiten hebben gedaan dus dat is wel heel erg mooi. We gaan een programma maken voor de hele week en daar starten we volgende week mee en dit programma gaat iedere week terug komen voor de jongeren/ kinderen die naar het jongerencentrum toe willen komen.
En vandaag kwamen echt super veel kinderen echt niet normaal misschien wel 25 of meer. Ik had ontdekt dat we en hele boel knutselmaterialen hadden. En deze hebben we dan ook gebruikt vandaag en de kinderen hebben de hele middag zitten kleuren. Ongelofelijk hoe het hier werkt en het werkt echt want er zijn nu al super veel kinderen die komen en ik denk dat dit alleen nog maar meer kinderen gaan komen. En dat is de hele bedoeling van en jongerencentrum ( bedoelt voor jongeren ) de andere projecten lopen natuurlijk al, maar dit is iets wat je veel meer kunt gebruiken. En ik denk dat hier echt wel iets moois uit gaat komen. Ik had eerst niet echt het idee dat ik echt iets zou kunnen toevoegen, maar eigenlijk denk ik dat ik meer kan doen dan ik in eerste instantie had gedacht. Daar ben ik dus wel echt heel erg blij om. Het zijn maar simpele dingen, maar ik heb wel het idee dat iemand hun het moet voordoen hoe het moet ofzo.
Dit weekend ben ik naar Lake – of stars geweest en festival in Magoche helemaal in het zuiden van het land. Het was en hele lange trip we zijn om 8:00 uur in de morgen vertrokken met de bus en kwamen om 13:00 uur aan in Lilongwe ( de hoofdstad ) daarna nog 3,5 uur in de auto van iemand die ook naar het festival ging. Uiteindelijk waren we om 18:00 uur ongeveer op het festival echt super laat. Toen we onderweg waren met de bus dacht ik echt waarom wilde ik zo graag naar het festival omdat het zo ver weg was!! Reizen met de bus is echt een hel de bus stopt echt overal om mensen in en uit te laten. Daarbij proppen ze de bus helemaal vol met mensen dus er zijn ook mensen die moeten staan i.p.v. dat ze kunnen zitten. Gelukkig hebben we niet hoeven staan, omdat we in het begin punt waren ingestapt.
Ik heb met 3 meisjes gegaan die ik heb ontmoet vorige week in Mzuzu en een ervan werkt / woont naast mij. Ze werkt in ST.Jonh’s of God dit is een psychiatrische instelling/ ziekenhuis. En ik was daar vorige week en ik ga ook en keertje meekijken daar. Maar goed ik ging dus met hun en nog en jongen die half Engels half Malawiaans is. Het was heel erg gezellig ze kwamen allemaal uit Engeland.
Eenmaal op het festival ben ik weer de mensen tegen gekomen die ik al eerder was tegen gekomen bij Nkata- bay en daar ben ik eigenlijk meer mee opgetrokken dan de mensen waar ik eigenlijk daar mee was. Het was een super festival ik heb echt 3 dagen lang alleen maar gedanst en er hing een super goede sfeer. Het is lang geleden dat ik het 3 dagen vol heb gehouden op en festival zonder echt moe te zijn. Natuurlijk was ik wel moe, maar ik heb het wel echt helemaal vol gehouden.
Dat was echt super leuk aan het strand en leuke muziek leuke mensen. Het was net een hippie festival met mensen van over de hele wereld echt vet.
Dat weekend had ik echt nodig en was daar ook heel erg blij dat ik toch was gegaan. Echt interessante mensen ben ik daar tegen gekomen echt leuk. Jammer dat iedereen weer en andere kant op gaat na het festival.
Op maandag ben ik samen met die jongen die ook in Mzuzu verbleef terug gereisd en dat duurde erg lang. Maar ik was zo moe dat het er helemaal niet meer toe deed. Deze bus was nog krapper dan de bus op de heenweg. En ik zat in het midden en aan beide kanten twee mannen en die lagen op een gegeven moment allebei tegen mij aan. Dus ik heb niet echt kunnen slapen haha. Maar het was zeker de moeite waard deze trip. En de weg naar het festival was super mooi tussen de bergen enz.. Wat is het toch een mooi land.
En iedere dag ontdek ik weer nieuwe dingen die hier dan weer normaal zijn. En vraag dan hoe dat en dat zit en dan leggen ze mij dat uit. En verwonder mij dan over de dingen die ik zie of beleef en zie en niet ken.
Verder heb ik nu wel het idee dat ik mijn draai hier heb gevonden in het land zelf en mijn draai in het project begin ik ook steeds meer te krijgen.
X Sanne
Weer even een berichtje van mij even denken waar ik ga beginnen?
Vorige week ben ik samen met iemand van het project ( waar ik vrij veel mee samen werk ) naar en plek bij het project geweest. Het is en plek waar mensen stenen slaan ( kan het niet anders uitleggen) ze zitten de hele dag en staan stukken uit stenen. Helaas zie ik daar ook altijd kinderen bij die dus ook ah werk zijn. En iedere dag rijden we daar langs met de auto. En iedere dag denk ik weer waarom zijn hier kinderen ah werk. Ik stelde dus voor om daar en kijkje te gaan nemen, het is echt vlak bij het project. En we zijn daar dus naartoe gegaan om met de mensen te praten te vragen waarom de kinderen niet op school zaten maar ah werk waren. Echt iedereen verzamelde zich om te luisteren naar wat we te vertellen hadden. Nou ja ik zei in het Engels wat ik wilde zeggen en mijn collega vertaalde het. Toen zeiden ouders dat de kinderen niet naar school wilde, maar liever wilde werken dat is natuurlijk onzin. Ook vertelde en jongentje dat hij geen eten heeft als hij naar school gaat omdat zijn ouders er geen geld voor hebben. Ik zag dat en jongen echt bijna in tranen uitbarsten en ook helemaal niets durfde te zeggen, omdat de volwassen mensen voor hen spraken. En ik brak ook in twee wat is het leven hier toch hard. En het is echt moeilijk om te zien en ik geloof dat ik daar echt nooit aan zal gaan wennen.
Maar goed ik kan de wereld niet veranderen, maar wel iets proberen toe te voegen. We hebben dus ook verteld over het project en dat kinderen altijd kunnen komen als ze het willen. Daarbij is er zelfs schijnbaar een soort van kinderbescherming dus daar stond ik wel van te kijken. En ook daar hebben we over verteld dat kinderen helemaal niet mogen werken en dat we ze dan kunnen aangeven. Het is wel zwaar om te zien en kinderen zitten echt helemaal onder het stof van het werken. Het is echt zwaar werk en je ziet ze echt niet lachen.
We hebben verteld over het project en dat kinderen altijd kunnen komen, want er is ook en jongere centrum waar kinderen altijd terecht kunnen. De mensen wisten helemaal niet dat kinderen naar het project toe konden komen.
Het mooie hiervan is toen we terug liepen naar het project, zei ik tegen de vrouw waar ik daar mee naartoe was gegaan. Is het fout om dit soort dingen te doen? Toen zei ze nee dat is goed want niemand doet het. En niemand bekommert zich om de kinderen hier. Niemand bemoeid zich ermee en dus doet iedereen de oogkleppen op. Gelukkig is zij ( mijn collega ) ook vrij extravert, want de meeste mensen zijn hier introvert en spreken zich niet uit. Maar ze komt eigenlijk uit Tanzania en schijnbaar zijn de mensen daar wat extroverter. Daar ben ik wel blij om want ik ben zelf ook wel extravert. Het mooie aan dit verhaal is dat in de middag we deze kinderen die in de morgen ah werk waren in de middag naar het project zijn gekomen. En hier activiteiten hebben gedaan dus dat is wel heel erg mooi. We gaan een programma maken voor de hele week en daar starten we volgende week mee en dit programma gaat iedere week terug komen voor de jongeren/ kinderen die naar het jongerencentrum toe willen komen.
En vandaag kwamen echt super veel kinderen echt niet normaal misschien wel 25 of meer. Ik had ontdekt dat we en hele boel knutselmaterialen hadden. En deze hebben we dan ook gebruikt vandaag en de kinderen hebben de hele middag zitten kleuren. Ongelofelijk hoe het hier werkt en het werkt echt want er zijn nu al super veel kinderen die komen en ik denk dat dit alleen nog maar meer kinderen gaan komen. En dat is de hele bedoeling van en jongerencentrum ( bedoelt voor jongeren ) de andere projecten lopen natuurlijk al, maar dit is iets wat je veel meer kunt gebruiken. En ik denk dat hier echt wel iets moois uit gaat komen. Ik had eerst niet echt het idee dat ik echt iets zou kunnen toevoegen, maar eigenlijk denk ik dat ik meer kan doen dan ik in eerste instantie had gedacht. Daar ben ik dus wel echt heel erg blij om. Het zijn maar simpele dingen, maar ik heb wel het idee dat iemand hun het moet voordoen hoe het moet ofzo.
Dit weekend ben ik naar Lake – of stars geweest en festival in Magoche helemaal in het zuiden van het land. Het was en hele lange trip we zijn om 8:00 uur in de morgen vertrokken met de bus en kwamen om 13:00 uur aan in Lilongwe ( de hoofdstad ) daarna nog 3,5 uur in de auto van iemand die ook naar het festival ging. Uiteindelijk waren we om 18:00 uur ongeveer op het festival echt super laat. Toen we onderweg waren met de bus dacht ik echt waarom wilde ik zo graag naar het festival omdat het zo ver weg was!! Reizen met de bus is echt een hel de bus stopt echt overal om mensen in en uit te laten. Daarbij proppen ze de bus helemaal vol met mensen dus er zijn ook mensen die moeten staan i.p.v. dat ze kunnen zitten. Gelukkig hebben we niet hoeven staan, omdat we in het begin punt waren ingestapt.
Ik heb met 3 meisjes gegaan die ik heb ontmoet vorige week in Mzuzu en een ervan werkt / woont naast mij. Ze werkt in ST.Jonh’s of God dit is een psychiatrische instelling/ ziekenhuis. En ik was daar vorige week en ik ga ook en keertje meekijken daar. Maar goed ik ging dus met hun en nog en jongen die half Engels half Malawiaans is. Het was heel erg gezellig ze kwamen allemaal uit Engeland.
Eenmaal op het festival ben ik weer de mensen tegen gekomen die ik al eerder was tegen gekomen bij Nkata- bay en daar ben ik eigenlijk meer mee opgetrokken dan de mensen waar ik eigenlijk daar mee was. Het was een super festival ik heb echt 3 dagen lang alleen maar gedanst en er hing een super goede sfeer. Het is lang geleden dat ik het 3 dagen vol heb gehouden op en festival zonder echt moe te zijn. Natuurlijk was ik wel moe, maar ik heb het wel echt helemaal vol gehouden.
Dat was echt super leuk aan het strand en leuke muziek leuke mensen. Het was net een hippie festival met mensen van over de hele wereld echt vet.
Dat weekend had ik echt nodig en was daar ook heel erg blij dat ik toch was gegaan. Echt interessante mensen ben ik daar tegen gekomen echt leuk. Jammer dat iedereen weer en andere kant op gaat na het festival.
Op maandag ben ik samen met die jongen die ook in Mzuzu verbleef terug gereisd en dat duurde erg lang. Maar ik was zo moe dat het er helemaal niet meer toe deed. Deze bus was nog krapper dan de bus op de heenweg. En ik zat in het midden en aan beide kanten twee mannen en die lagen op een gegeven moment allebei tegen mij aan. Dus ik heb niet echt kunnen slapen haha. Maar het was zeker de moeite waard deze trip. En de weg naar het festival was super mooi tussen de bergen enz.. Wat is het toch een mooi land.
En iedere dag ontdek ik weer nieuwe dingen die hier dan weer normaal zijn. En vraag dan hoe dat en dat zit en dan leggen ze mij dat uit. En verwonder mij dan over de dingen die ik zie of beleef en zie en niet ken.
Verder heb ik nu wel het idee dat ik mijn draai hier heb gevonden in het land zelf en mijn draai in het project begin ik ook steeds meer te krijgen.
X Sanne
-
20 Oktober 2010 - 19:57
Jolijn:
Ja het is een harde wereld, er zijn zo nog veel landen waar ouders geen school kunnen betalen voor hun kinderen en ze daarom aan het werk zetten.
Dat festival klinkt dan wel weer helemaal super! Heb je daar foto's van? -
20 Oktober 2010 - 20:16
JAcques:
Hoi Sanne, Tegek dat je even eruit bent gegaan. Misschien is dat je taak wel met de kinderen iets doen daar ben je toch ook goed in. Het gaat je goed. -
21 Oktober 2010 - 07:46
Els & Peter:
Hoi Sanne,
Fijn dat je de mensen toch in beweging hebt gekregen en dat de kinderen naar jullie toe komen. Dat is leuk en geeft voldoening. Lekker doorgaan zo. Heel veel succes en groetjes van Els & Peter. -
21 Oktober 2010 - 14:45
Irmy:
Hoi Sanne,
fijn dat je nu zoveel voor die kinderen kunt betekenen. Heel veel succes verder.
Liefs x Irmy -
22 Oktober 2010 - 06:42
Alieke:
Hee Sanne,
dat klinkt allemaal geweldig! Super zeg!
Ik word er wel een beetje jaloers van, zo aan de studie in het koude Nederland! Geniet er lekker van!
X -
22 Oktober 2010 - 08:36
Hanan:
Hallo Sanne,
Ik zal mij eerste ven voorstellen. Mijn naam is Hanan en ik ben een collega van je moeder bij het CvD Heerlen.
Daarnaast werk ik ook voor COS (Centrum voor ontwikkelingsamenwerking) binnen mijn werk proberen we o.a. duurzame natuursteen onder de aandacht te brengen. Juist om er zeker van te zijn dat er géén kinderarbeid verricht wordt en dat er onder veilige menselijke omstandigheden gewerkt wordt.
In je verhaal lees ik je ervaringen met kinderarbeid, wat helaas veel voorkomst en waar wij ‘het Rijk Westen’ lekker van profiteert. Binnen het COS wordt er veel aandacht gegeven aan o.a. duurzaam natuursteen. Door het lezen van je verhaal zie ik nu nog meer het belang in van mijn werk. Soms wordt je moe omdat je het gevoel hebt niks aan de situatie te kunnen veranderen. Maar het blijkt zo maar weer dat we het bewustwordingsproces van 2 kanten moeten aanpakken, Enerzijds bij de lokale bewoners die hun kinderen niet naar school sturen om mee te helpen geld te verdienen, anderzijds het Rijke Westen die lekker wil profiteren van goedkope producten.
Nou Sanne zoals je kunt lezen zijn we met hetzelfde bezig alleen in een andere vorm. Wat eigenlijk wil zeggen is dat je het niet moet opgeven.
Veel plezier en wijsheid!
Hanan
-
22 Oktober 2010 - 10:38
Jeanne Van Poppel:
DAG SANNE, wij kennen elkaar niet maar weet van Je moeder en Jos wat je daar doet.
Een zeer inzichtelijk verslag en ik bewonder je openheid,enthousiasme moed en levenslust. Wat heerlijk dat je naar dat festival gegaan bent, lekker dansen, je lijf en ziel samen in een ritme. Geeft veel nieuwe (geheelde)
energie (zelfliefde). Veel nieuwe ervaringen,bijzondere contacten en (ver)nieuwe inzichten is jouw deel
Sanne. Je leert daar snel wat echt belangrijk in het leven, jouw leven is. Wees bij alles wat je doet en belangrijk vindt, vooral toe gewijd aan je zelf. Je moeder en Jos zijn blij met en voor je en trots op jouw innerlijke drive en ondernemingszin.
Lieve Sanne, het gaat je goed en we sponneren jou.
Alle liefs, Jeanne en Rien
Rijen 22 oktober 2010
-
23 Oktober 2010 - 19:19
Frans:
Hallo Sanne, ik ben een zangvriend van je moeder. Boeiende verhalen, zeg ! Wist je dat bij de consul ieder jaar een Sinterklaasfeest voor Nederlanders wordt gehouden ?! De consul woont in Blantyre. Probeer de Nederlandse broeder Harrie te mailen (mogar@africa-online.net)om te informeren hoe je met de consul in contact kunt komen. Ik wens je heel veel kracht en moed en geniet van deze unieke kans !!! -
24 Oktober 2010 - 19:16
Roel:
Hey popje
Bedankt voor je kaartje.
Het kostte wat moeite, maar ik heb het kunnen lezen (kleiner kan bijna niet ).
Hier is ook alles redelijk oke. Patries heeft een appartement in de Honingmanstraat gevonden, dus die vertrekt eind van de maand samen met Herrie.
Slaapkamer is ook bijna klaar, dus ik ben heel snel weer koning in mijn eigen paleisje.
Ik bel je snel weer
X
-
26 Oktober 2010 - 09:05
Milou:
Heej Sanne,
Wat ontzettend fijn dat jij je plekje begint te krijgen in afrika..
En wat super knap dat jij die mensen erop wijst dat die kinderarbeid echt niet kan!!
Ik had je wel willen zien staan op het festival daarzo, klinkt super coool.
Zet hem op, Jij komt er wel..
Groetjes Milou -
28 Oktober 2010 - 15:42
Yvonne Voncken:
Hoi Sanne,
Wat geweldig dat er steeds meer jongeren op jouw activiteiten komen. Vreemd,dat er toch nog knutselmateriaal lag en niemand er wat mee gedaan had van te voren.
Verder zal ik bedenken vanuit mijn vak ,welke spelen je nog kunt doen,zonder veel materiaal.
De omgeving lijkt me prachtig en ik zou wel even naar jou en je werk met de mensen daar willen kijken.
Fijn,dat je je draai nu hebt gevonden. We wensen je een vruchtbare tijd toe.
Liefs, Yvonne. -
28 Oktober 2010 - 17:20
Samira:
Hey San,
Weer een super verhaal van je! Ik ben blij dat je na die tijd toch eindelijk je draai hebt gevonden daar. Goed dat je ouders erop attendeert mbt de kinderarbeid. Is het wel niet een beetje gevaarlijk om je daar zomaar mee te bemoeien?? Misschien toch een beetje voorzichtig zijn, lijkt mij.
Festival... oei, dat klinkt goed haha! Is het zoiets als Pinkpop alleen zonder (voor ons)'beroemde' bands?? Hippiefestivals zijn toch leuk, denk ik. Ik hoop dat je daar wat contacten hebt gevonden, misschien vind je nog een reismaatje. Meid super thnxx voor je kaartje. Alleen ik ben het eens met Roel.. erg klein geschreven maar ik kon het ontcijferen haha! Hou je goed en have fun. Geniet ervan!
veel liefssssss!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
