Mijn eerste werkdagen
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
18 September 2010 | Malawi, Mzuzu
Hallo mensen, 17-9-10
Weer even een berichtje van mij! Ik ben maandag gaan kijken bij “Sonda Project” en het zag er allemaal heel erg mooi uit!
Dinsdag kwam eindelijk mijn bagage en ik was super blij, alles zat er gelukkig nog in ook! Ik had er gelukkig slotjes op dus ze konden er niet zo maar in. Ik was zo blij dat ik mijn spulletjes weer om mij heen had dat was echt een opluchting. Was en beetje bang dat ik het misschien niet meer terug zou krijgen, omdat ik het zelf daar had achter gelaten. Maar gelukkig hebben ze het wel verzonden naar Mzuzu en ik was er heel erg blij mee. Ik ben niet zo erg materialistisch, maar als je op een nieuwe plek bent waar je nog helemaal moet wennen en waar ze niet alles verkopen ( dat ik nodig heb ) is het wel prettig om je eigen spulletjes te hebben.
Woensdag ben ik met Mr. Neba voor mijn visum gegaan. Ik mag hier nog tot 7 oktober blijven dan moet ik mij opnieuw melden en vervolgens voor 7 december en brief schrijven en dan mag ik tot juni blijven. Dat ging allemaal wel heel soepel, had ik niet echt gedacht van te voren.
Dat is wel iets moois dus daar hoef ik mij in ieder geval niet druk over te maken.
Ik ben maandag naar de bibliotheek van de zusterschool geweest en daar heb ik wat boeken geleend over HIV – aids omdat ik hier eigenlijk heel weinig vanaf weet. Maar ik word er wel en beetje triest van dat het zoveel voorkomt hier. En had nog wat boekjes van thuis mee hierheen genomen en in NL komt het ook best vaak voor. Daar schrok ik ook wel van dat wel 20.000 mensen in NL HIV hebben dat vind ik best veel voor en klein landje als NL.
Ook kon ik in de bibliotheek voor weinig geld internetten, maar wat is dat traag daar! Boh ik word er helemaal niet goed van. Ik heb er zeker 2 of 3 uur gezeten en geprobeerd om mijn mail te openen en de mails proberen te lezen. Dit ging amper tot niet en ik dacht jeetje dit schiet lekker op. Maar ik hoorde ook dat er in de stad wel en internetcafé is ( met snel internet ), maar die is heel erg duur dus als ik even snel mijn mail of andere dingen wil doen ga ik wel naar de stad. Ook hebben ze hier draadloos internet maar dat is ontzettend duur, omdat internet nog niet zo lang hier is. Dus dat is niet echt een optie.
Even terug bij Sonda woensdag ben ik begonnen. Ik ga het meeste werken met Grace ( ze is een leuke vrouw) zij doet het HIV project en weet hier ook en heleboel vanaf. Iedereen is trouwens erg vriendelijk tegen mij.
Ze heeft mij heel erg veel verteld over HIV en het programma. We gaan namelijk langs scholen om voorlichting te geven en langs klinieken, gevangenissen enz.. om daar met mensen te praten. En ook uit te leggen wat HIV is en dat je het gemakkelijk kunt oplopen omdat heel veel mensen hier besmet zijn. Hoe en wat dat ga ik volgende week ondervinden, want dan gaan we langs de scholen. Ook werken we samen met andere organisaties die zich hiervoor hard maken en dat is wel heel goed dat ze hun ervaringen enz.. met elkaar bespreken en ideeën uitwisselen.
Verder is er en kinderopvang voor kinderen van 2-3 en 4-5 jaar voordat ze naar de basisschool gaan. En naaiatelier waar meisjes leren naaien en een houtbewerking plek waar jongens dingen leren maken van hout . Er is een soort Podium waar en paar keer per week toneel word gespeeld met jongeren uit Sonda. Ik heb dit zelf helaas nog niet gezien, omdat dat meestal na 16.00 uur is en dan ben ik al weer op weg naar huis. Ook is er een groente tuin waar jongeren leren groente verbouwen. Er is geen elektrisiteit en geen stomend water. Ze moeten hier echt pompen aan en waterpomp om water te krijgen. En wat een prachtig uitzicht hebben we hier echt ongelofelijk mooi is het. Je kijkt uit op bergen het is echt een plaatje. Het is echt een heel mooi plekje waar dit project is. Als ik hier kijk lijkt het en beetje op de boesh van ( opa ) ook zulk mooi uitzicht. Maar dan loopt het hier veel verder door en zijn er bergen. Maar verder doet het mij wel denken aan de boesh. Voor mensen die niet weten wat de boesh is: Stuk grond van mijn opa, nu van mijn oom. En dat is echt het mooiste plekje in NL wat ik ken.
Ik word net als de andere die werken binnen Sonda iedere morgen opgehaald met en pick – up en daar gaat iedereen inzitten.
Verder vond ik deze week nog niet echt zinvol omdat ik nog niet precies weet wat ik kan doen. Behalve nu heel erg verdiepen in HIV zodat ik weet waar het over gaat. De baas Mr. Neba vroeg ik deze week wat hij hier nog meer wilde gaan doen . Het moet en soort jongeren centrum worden waar jongeren activiteiten kunnen doen en waar hij de kinderen in Sonda ( het dorp)= groot dorp mee kan prikkelen. Ik moest even denken aan mijn stage van dit jaar “jongeren centrum” en wat er daar niet allemaal voor activiteiten waren. Ik ga even kijken wat het allemaal was en of het misschien mogelijk is om sommige dingen van het jongeren centrum hier te gebruiken. Als het niet te veel geld kost want ze hebben hier echt geen geld en op de overheid hoef je hier ook niet te rekenen want die doen niets. Dat is echt erg want ze hebben het zo hard nodig. Maar goed ik heb wel het gevoel dat ik hier wat kan gaan toevoegen en dat geeft mij weer wat meer zelfvertrouwen. Ze houden hier jonge kippen en varkens en als deze groot genoeg zijn worden ze verkocht en dat brengt weer geld op voor het project. Ik vraag mij af of ze hier in dit land ( omdat ze geen steun krijgen van de overheid ) ooit zelfstandig kunnen worden? Dat is bijna onmogelijk lijkt het wel. Dit is heel anders als in Suriname hier ziet het project er super mooi uit ( maar hebben ze verder niet veel te besteden). In Suriname was mijn stageplek en bouwval en stonden overal emmertje om het water op te vangen als het regende, maar omdat het van de overheid was kon ik wel altijd geld bij hun aanvragen om activiteiten met de jongens te doen. En kreeg dit geld ook altijd om het te doen of iemand dat geld kwam brengen. Maar hier ziet het project er super mooi uit maar is er helemaal geen steun van de overheid.
Ik krijg hier trouwens op het werk in de morgen en in de middag en maaltijd dus dat is wel fijn. De mensen eten hier namelijk overdag warm. Ook heb ik deze week Zema gegeten ( het lijkt en beetje op pap ) maar dan in een vastere massa. En iedereen is er gek op en ik vind het ook erg lekker. Nu moet ik alleen nog leren om het zelf te maken want dat lijkt mij wel leuk/lekker. Maar dat ga ik wel nog wel leren denk dat ik hier heel erg veel ga leren! Engels ( omdat de 2e taal hier Engels is ) en hier ben ik echt niet goed in en tamboeka is de taal van hier. Het is wel grappig want sommige woorden zijn het zelfde als ze in Suriname gebruikte ( creoolse mensen )waar ik mee werkte. Maar goed dat ik hier veel ga leren staat vast. En hoop dat ik mijn bijdrage hier kan leveren en iets toe kan voegen. Mijn gevoel zegt van wel dus ik hoop dat het gevoel juist is.
Het is toch wel heel erg mooi dat ik hier mag zijn ondanks dat ik mij hier nog niet thuis voel en nog geen mensen om mij heen heb zoals ik dat thuis in NL bijna altijd heb.
Ik moet af en toe wel slikken als ik kinderen zie die er niet gezond uitzien of kinderen aan het werk zie en stenen aan het kappen zijn. En ga zo maar door dat steekt wel heel erg in mijn hart. Hier kun je echt zeggen dat er nog kinderarbeid is. Want kinderen horen naar school te gaan maar veel kinderen gaan helemaal niet naar school maar werken. Maar ondanks dat zijn kinderen super lief want iedereen zwaait naar mij alsof ik iets ben wat ze nog nooit gezien hebben.
Nu ga ik maar weer even stoppen met schrijven, ik beantwoord bijna geen hyves, faceboek berichten omdat het allemaal veel te traag gaat en je echt uren zit om het alleen al te lezen. Laat staan ook nog te beantwoorden. Maar ik lees alles wel en vind het ook heel leuk om alles te lezen ook al beantwoord ik het niet.
Tot de volgende keer
Groetjes Sanne
Weer even een berichtje van mij! Ik ben maandag gaan kijken bij “Sonda Project” en het zag er allemaal heel erg mooi uit!
Dinsdag kwam eindelijk mijn bagage en ik was super blij, alles zat er gelukkig nog in ook! Ik had er gelukkig slotjes op dus ze konden er niet zo maar in. Ik was zo blij dat ik mijn spulletjes weer om mij heen had dat was echt een opluchting. Was en beetje bang dat ik het misschien niet meer terug zou krijgen, omdat ik het zelf daar had achter gelaten. Maar gelukkig hebben ze het wel verzonden naar Mzuzu en ik was er heel erg blij mee. Ik ben niet zo erg materialistisch, maar als je op een nieuwe plek bent waar je nog helemaal moet wennen en waar ze niet alles verkopen ( dat ik nodig heb ) is het wel prettig om je eigen spulletjes te hebben.
Woensdag ben ik met Mr. Neba voor mijn visum gegaan. Ik mag hier nog tot 7 oktober blijven dan moet ik mij opnieuw melden en vervolgens voor 7 december en brief schrijven en dan mag ik tot juni blijven. Dat ging allemaal wel heel soepel, had ik niet echt gedacht van te voren.
Dat is wel iets moois dus daar hoef ik mij in ieder geval niet druk over te maken.
Ik ben maandag naar de bibliotheek van de zusterschool geweest en daar heb ik wat boeken geleend over HIV – aids omdat ik hier eigenlijk heel weinig vanaf weet. Maar ik word er wel en beetje triest van dat het zoveel voorkomt hier. En had nog wat boekjes van thuis mee hierheen genomen en in NL komt het ook best vaak voor. Daar schrok ik ook wel van dat wel 20.000 mensen in NL HIV hebben dat vind ik best veel voor en klein landje als NL.
Ook kon ik in de bibliotheek voor weinig geld internetten, maar wat is dat traag daar! Boh ik word er helemaal niet goed van. Ik heb er zeker 2 of 3 uur gezeten en geprobeerd om mijn mail te openen en de mails proberen te lezen. Dit ging amper tot niet en ik dacht jeetje dit schiet lekker op. Maar ik hoorde ook dat er in de stad wel en internetcafé is ( met snel internet ), maar die is heel erg duur dus als ik even snel mijn mail of andere dingen wil doen ga ik wel naar de stad. Ook hebben ze hier draadloos internet maar dat is ontzettend duur, omdat internet nog niet zo lang hier is. Dus dat is niet echt een optie.
Even terug bij Sonda woensdag ben ik begonnen. Ik ga het meeste werken met Grace ( ze is een leuke vrouw) zij doet het HIV project en weet hier ook en heleboel vanaf. Iedereen is trouwens erg vriendelijk tegen mij.
Ze heeft mij heel erg veel verteld over HIV en het programma. We gaan namelijk langs scholen om voorlichting te geven en langs klinieken, gevangenissen enz.. om daar met mensen te praten. En ook uit te leggen wat HIV is en dat je het gemakkelijk kunt oplopen omdat heel veel mensen hier besmet zijn. Hoe en wat dat ga ik volgende week ondervinden, want dan gaan we langs de scholen. Ook werken we samen met andere organisaties die zich hiervoor hard maken en dat is wel heel goed dat ze hun ervaringen enz.. met elkaar bespreken en ideeën uitwisselen.
Verder is er en kinderopvang voor kinderen van 2-3 en 4-5 jaar voordat ze naar de basisschool gaan. En naaiatelier waar meisjes leren naaien en een houtbewerking plek waar jongens dingen leren maken van hout . Er is een soort Podium waar en paar keer per week toneel word gespeeld met jongeren uit Sonda. Ik heb dit zelf helaas nog niet gezien, omdat dat meestal na 16.00 uur is en dan ben ik al weer op weg naar huis. Ook is er een groente tuin waar jongeren leren groente verbouwen. Er is geen elektrisiteit en geen stomend water. Ze moeten hier echt pompen aan en waterpomp om water te krijgen. En wat een prachtig uitzicht hebben we hier echt ongelofelijk mooi is het. Je kijkt uit op bergen het is echt een plaatje. Het is echt een heel mooi plekje waar dit project is. Als ik hier kijk lijkt het en beetje op de boesh van ( opa ) ook zulk mooi uitzicht. Maar dan loopt het hier veel verder door en zijn er bergen. Maar verder doet het mij wel denken aan de boesh. Voor mensen die niet weten wat de boesh is: Stuk grond van mijn opa, nu van mijn oom. En dat is echt het mooiste plekje in NL wat ik ken.
Ik word net als de andere die werken binnen Sonda iedere morgen opgehaald met en pick – up en daar gaat iedereen inzitten.
Verder vond ik deze week nog niet echt zinvol omdat ik nog niet precies weet wat ik kan doen. Behalve nu heel erg verdiepen in HIV zodat ik weet waar het over gaat. De baas Mr. Neba vroeg ik deze week wat hij hier nog meer wilde gaan doen . Het moet en soort jongeren centrum worden waar jongeren activiteiten kunnen doen en waar hij de kinderen in Sonda ( het dorp)= groot dorp mee kan prikkelen. Ik moest even denken aan mijn stage van dit jaar “jongeren centrum” en wat er daar niet allemaal voor activiteiten waren. Ik ga even kijken wat het allemaal was en of het misschien mogelijk is om sommige dingen van het jongeren centrum hier te gebruiken. Als het niet te veel geld kost want ze hebben hier echt geen geld en op de overheid hoef je hier ook niet te rekenen want die doen niets. Dat is echt erg want ze hebben het zo hard nodig. Maar goed ik heb wel het gevoel dat ik hier wat kan gaan toevoegen en dat geeft mij weer wat meer zelfvertrouwen. Ze houden hier jonge kippen en varkens en als deze groot genoeg zijn worden ze verkocht en dat brengt weer geld op voor het project. Ik vraag mij af of ze hier in dit land ( omdat ze geen steun krijgen van de overheid ) ooit zelfstandig kunnen worden? Dat is bijna onmogelijk lijkt het wel. Dit is heel anders als in Suriname hier ziet het project er super mooi uit ( maar hebben ze verder niet veel te besteden). In Suriname was mijn stageplek en bouwval en stonden overal emmertje om het water op te vangen als het regende, maar omdat het van de overheid was kon ik wel altijd geld bij hun aanvragen om activiteiten met de jongens te doen. En kreeg dit geld ook altijd om het te doen of iemand dat geld kwam brengen. Maar hier ziet het project er super mooi uit maar is er helemaal geen steun van de overheid.
Ik krijg hier trouwens op het werk in de morgen en in de middag en maaltijd dus dat is wel fijn. De mensen eten hier namelijk overdag warm. Ook heb ik deze week Zema gegeten ( het lijkt en beetje op pap ) maar dan in een vastere massa. En iedereen is er gek op en ik vind het ook erg lekker. Nu moet ik alleen nog leren om het zelf te maken want dat lijkt mij wel leuk/lekker. Maar dat ga ik wel nog wel leren denk dat ik hier heel erg veel ga leren! Engels ( omdat de 2e taal hier Engels is ) en hier ben ik echt niet goed in en tamboeka is de taal van hier. Het is wel grappig want sommige woorden zijn het zelfde als ze in Suriname gebruikte ( creoolse mensen )waar ik mee werkte. Maar goed dat ik hier veel ga leren staat vast. En hoop dat ik mijn bijdrage hier kan leveren en iets toe kan voegen. Mijn gevoel zegt van wel dus ik hoop dat het gevoel juist is.
Het is toch wel heel erg mooi dat ik hier mag zijn ondanks dat ik mij hier nog niet thuis voel en nog geen mensen om mij heen heb zoals ik dat thuis in NL bijna altijd heb.
Ik moet af en toe wel slikken als ik kinderen zie die er niet gezond uitzien of kinderen aan het werk zie en stenen aan het kappen zijn. En ga zo maar door dat steekt wel heel erg in mijn hart. Hier kun je echt zeggen dat er nog kinderarbeid is. Want kinderen horen naar school te gaan maar veel kinderen gaan helemaal niet naar school maar werken. Maar ondanks dat zijn kinderen super lief want iedereen zwaait naar mij alsof ik iets ben wat ze nog nooit gezien hebben.
Nu ga ik maar weer even stoppen met schrijven, ik beantwoord bijna geen hyves, faceboek berichten omdat het allemaal veel te traag gaat en je echt uren zit om het alleen al te lezen. Laat staan ook nog te beantwoorden. Maar ik lees alles wel en vind het ook heel leuk om alles te lezen ook al beantwoord ik het niet.
Tot de volgende keer
Groetjes Sanne
-
18 September 2010 - 10:43
Els & Peter:
Hoi Sanne,
Wat fijn dat je jouw bagage terug hebt; is toch wel belangrijk om je eigen spulletjes weer te hebben.Opa heeft al gevraagd hoe het met je gaat en deze week brengen we hem jouw reisverslagen. Daar zal hij blij mee zijn.
Heel veel succes met je Engels en de rest.
Groetjes,
Els & Peter -
18 September 2010 - 10:50
Jolijn:
Wel een aparte tegenstelling ja. In Suriname was er wel het geld, maar geen fatsoenlijk gebouw en in Malawi is het allemaal hartstikke mooi, maar is er geen geld.
Ook wel heel fijn dat er vervoer voor je is en dat je eten krijgt op het werk. Ik ben heel benieuwd hoe het is als je wat meer aan het werk bent! -
19 September 2010 - 11:20
Mariëtta Caris:
Hé Sanne, zet hem op. Leeuwenborgh blijft je volgen. Lieve groetjes! -
19 September 2010 - 11:51
Samira:
Hey Sanne,
Weer een mooi verhaal van je!! Je hebt het wel naar je zin daar he?
Is je werkplek ver van je huis vandaan? Aangezien het daar al zo vroeg donker is...
Als je internet zoooo traag is, kunnen we natuurlijk ook geen foto's van je verwachten, jammer! Moeten we maar tot volgend jaar op wachten. Super leuk dat je voorlichtingen gaat geven daar op scholen enzo... Ik zie je al staan daar haha! Heel leuk! Is het daar trouwens erg warm/regenachtig..??
Veel plezier liefje! Verbeter de wereld maar!!!
Kus Kus Samira -
19 September 2010 - 13:34
Roswitha :
Ha Sanne,
Fijn dat je je spulletjes terug hebt en ook fijn dat je leven en werken een beetje vorm begint te krijgen. Het lijkt me best soms een beetje eenzaam voor je, geen westerling om eens tegen aan te praten en ervaringen mee te delen. Ik zou het ook heel moeilijk vinden om om te gaan met de armoede en met kinderen die hard moeten werken in plaats van zorgeloos op te groeien en naar school te gaan.
Zet 'm op, je kunt daar vast veel doen voor de kinderen!
heel veel liefs, ook van René -
20 September 2010 - 10:06
Suzan:
Hoi Sanne,
ff een berichtje wat het bellen van de vorige keer was 5 min voor 7,50 euro!! beetje duur ik ga wel ff kijken of er een belknaller ofziets is om goedkoper naar Africa te bellen.
Ben erg blij voor je dat je je bagage terug hebt en erg trots op je dat je daar zo helemaal alleen je weg gaat vinden. Ik weet zeker dat je daar mooie activiteiten gaat ondernemen en de kinderen en mensen daar Sanne vd weiden gaan onthouden. Leer maar Zema maken ik ben erg benieuwd om het te proeven. Ik kan me goed voorstellen dat het moeilijk is om kinderarbeid daar te zien. Soms beseffen we hier in het Westen niet hoe goed we het hier wel niet hebben. Heel erg veel succes de komende week!!!
tot gauw horens of schrijfs
dikke knuffel en kus! -
20 September 2010 - 14:49
Niels:
Hoi Sanne,
Succes komende week en ik hoop dat je wat meer te doen krijgt, zodat je voor je gevoel je nuttig kan maken. Ik ben al benieuwd naar je volgende reisverslag.
Groetjes,
Niels -
21 September 2010 - 12:05
Milou Meijers:
haaaj sannie,
leuk om je verhaal te lezen, en ik heb nu al bewondering voor je dat je dit zomaar doet!!
De mensen daar kunnen blij zijn met zo iemand als jouw!!
gelukkig heb je je bagage terug en kun je beginnen aan je avontuur..
hoe gaat t met t stoppen met roken??
heel veel succes??
groetjes Milou -
21 September 2010 - 13:23
Kyra:
Heej Sanne,
ik heb nu even de tijd van school om je geweldige verhalen te lezen! ik zie dat je enorm veel beleeft en al hebt beleeft! Nog heel veel succes met alles en ben benieuwd naar de volgende verhalen!
kusjes -
23 September 2010 - 16:52
Rielke&Shirley:
Dag Sanne,
Denk maar hoe goed/mooi de kans is dat je hier goed werk kunt doen. Niet iedereen maakt zoiets mee. Het heeft ook nadelen mensen kunnen niet bij je binnen wandelen zoals dat in Heerlen gaat, maar sowat? Wat je daar allemaal ziet zie je nergens, behalve dan deels op de Boesch :D.
Met en met krijg je vanzelf meer contacten dat heeft tijd nodig. Voor hun en voor jouw. Hoe beter dat gaat hoe fijner je dadelijk je stage gaat vinden.
Liefs kus Shirley en Rielke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
