Eerste paar dagen
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
13 September 2010 | Malawi, Mzuzu
10 september 2010
Sorry voor mijn late reactie maar ik had nog altijd geen internet gevonden vandaar!!!
Hallo mensen,
Ik ben nu 2 dagen in Mzuzu, gisteren aangekomen in Lilongwe ik heb hier 2 dagen voor gereisd en vanuit Lilongwe ( de hoofdstad ) naar Mzuzu 6 uur rijden met de auto. De vliegrit begon heel erg goed, ik had super veel gelukt omdat de vriend van Guido ( oude huisgenoot van Suriname) moest werken op Lufthansa. Waardoor ik niet extra hoefde te betalen voor mijn overgewicht ( 8) kilo. En ook nog eens 2 stuks handbagage mee kon nemen voor niets. Hier was ik natuurlijk erg blij mee! Dank je wel nog hiervoor Jurmy vind ik echt super lief van jou en ook van jouw Guido!
Ik ben in Amsterdam opgestapt en moest in Frankfurt overstappen vanuit Frankfurt naar Johannesburg hier ging het helaas mis! Ik had nog maar 3 kwartier om over te stappen van Lufthansa naar South africa Airlines. Ook moest ik hier mijn bagage ophalen en opnieuw inchecken voor de vlucht naar Lilongwe ( Malawi ). Het vliegtuig kwam al te laat aan waardoor ik moest kiezen of mijn bagage ophalen en mijn vlucht missen of mijn vlucht halen. Ik heb gekozen voor mijn vlucht en heb in het vliegtuig wel aangegeven dat ik bang was dat de bagage niet in het vliegtuig zou zitten. Ik heb ontzettend moeten rennen om mijn vliegtuig te kunnen halen ( heel groot vliegveld ) waar ik weer moest zoeken waar ik heen moest.
Gelukkig heb ik dat wel gehaald, maar toen ik eenmaal op Lilongwe aankwam bleek mijn bagage er helaas niet bij te zitten. Paniek natuurlijk want alles zat in de bagage en deze was ik kwijt geraakt. Ik moest een papier invullen en als er vanuit Johannesburg een vliegtuig zou komen zou het er misschien bij zitten?
Ik werd gelukkig wel opgehaald door en chauffeur in Lilongwe en we zijn richting Mzuzu gereden. Ik was heel erg moe, maar te zenuwachting om te kunnen slapen.
Het was een super mooie weg naar Mzuzu tussen de bergen overal langs wegen kleine dorpjes en stadjes. Ik keek mijn ogen uit zo primitief dat de mensen leven. Ze leven in hutjes en tegen de avond word er gewoon bij het huisje een vuurtje gemaakt en hierop word gekookt. Ook lopen vrouwen allemaal met baby’s op hun rug en dragen ze van alles op hun hoofden. Ik zag maar weinig auto’s rijden bijna iedereen loopt of fietst. De wegen zijn trouwens wel erg goed. Ook rijden ze hier aan de linkerkant van de weg.
Het was een hele beleving om die autorit te maken richting Mzuzu. Je ziet overal kinderen en mensen ah werk. Terwijl ik in de auto zat dacht waar maak ik mij eigenlijk druk om dat ik mijn kleding en spulletjes niet heb terwijl mensen hier helemaal niets hebben en die hoor je ook niet klagen!
Ik voelde mij al iets minder onprettig bij die gedachten.
Maar nog niet helemaal opgelucht, omdat ik niet wist hoe lang het zou duren voordat ik mijn bagage wel zou hebben?
Geen schoon ondergoed helemaal niets had ik verder. Ik ben in de avond toen ik aankwam meteen met de chauffeur en tandenborstel enz.. we zijn samen wat gaan eten. Hij was erg vriendelijk, maar de meesten mensen die ik tegenkwam waren erg vriendelijk.
Ook roepen en fluiten mannen je hier niet na dat vind ik ook wel heel fijn. Ze vragen hooguit waar je vandaan komt of hoe het met je gaat.
Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis ( mijn woonplek) wisten de mensen niet dat ik zou komen. Dat vond ik niet zo prettig, maar toen ik eenmaal bij het huisje aankwam zag dat er bijzonder netjes uit. Drie slaapkamers een hele grote woonkamer, keuken met koelkast. Ook waren sommige bedden gelukkig wel opgemaakt dat gaf mij een fijn gevoel. Jammer dat er niemand anders in het huis zat want ik was toch en beetje uit mijn doen van die dag. En dit kon ik uiteindelijk helemaal niet kwijt bij iemand, dus heb ik mijn moeder gebeld daarna ben ik gaan slapen.
Ik had ook geen handdoek dus ik heb maar even een laken van en ander bed gepakt om mij daar mee af te drogen.
Vrijdag 10september: in de morgen kwamen twee zusters om te kijken of ik wel beddengoed had, dit had ik wel alleen geen kussen dit gingen ze meteen halen voor mij dat vond ik wel lief. Ik ging met hun mee en zij hebben mij het hele ziekenhuis laten zien. Het is een arme bedoeling, maar iedereen is erg vriendelijk. Ik werd op een prettige manier door de mensen hier ontvangen.
Om 10.00 uur kwam de chauffeur mij vanmorgen ophalen om wat dingen met mij te gaan kopen zoals ondergoed, wat van kleding, slippers, deo, klamboe enz.. echt alleen de dingen die ik echt nodig heb.
Hier heb je niet alles bij een winkel we zijn naar de markt gegaan en ik heb daar wat kleding gevonden ook ondergoed. Aan het eind van de dag had ik alles gevonden wat ik nodig had. Dit vond ik erg fijn omdat ik al mijn kleding al 3 dagen aan had.
We hadden op het vliegveld van Lilongwe een telefoonnummer gekregen van iemand die we vandaag moesten bellen voor de bagage.
Uiteindelijk hadden we deze persoon te pakken gekregen en met geluk want mijn bagage was al in Lilongwe en zal dinsdag naar Mzuzu toe komen. Ik was helemaal opgelucht en blij dat mijn bagage in ieder geval al in Malawi was. Gelukkig wat een opluchting ik ben er helemaal blij om. Kun je nagaan hoe belangrijk het is om je eigen dingen bij je te hebben als het niet bij je hebt of kwijt bent. En dan voor 9 maanden je dingen niet bij je hebben.
Dinsdag ga ik de bagage met de chauffeur ophalen bij het vliegveld in Mzuzu daar ben ik nu echt heel blij om. We zijn nog wat etenswaren gaan kopen zodat ik hier ook kan koken.
En zondag brengt de chauffeur mij naar Mr. Neba hij is mijn contact persoon in Malawi via hem ben ik hier terecht gekomen.
Ik moet nu nog heel erg wennen aan alles en weet ook nog niet hoe en wat. Maar ik ben er van overtuigd dat ik snel mijn plekje zal vinden hier in Malawi.
Het is zo gek ik reed gisteren en ook vandaag rond en ik besef nog niet helemaal dat ik hier ben. Dit is echt Afrika met alles en nog wat ik hier allemaal zie kan ik het nog steeds niet helemaal plaatsen. Ik hoop dat ik snel mijn plekje vind binnen deze samenleving. Aan de mensen zal het in ieder geval niet liggen die zijn super vriendelijk!
Ook is alles super schoon, mensen gooien niets op straat en alles is erg schoon. Ik vroeg het vandaag aan de chauffeur en hij vertelde mij dat ze het schoonhouden. Maar ze gooien ook niets zo maar dingen op straat.
Ben benieuwd wat morgen brengt wanneer ik misschien alleen op pad ga.
Vind het nog steeds erg spannend en dit is heel anders dan Suriname waar ik vorig jaar was. Het is een wereld van verschil, maar sommige Afrikaanse woorden lijken wel erg veel op die in Suriname.
Ik denk dat hier de plek is waar ik helemaal ga stoppen met roken niemand rookt hier verder. Het is ook eigenlijk een stomme luxe het roken. Ik heb echt nog niemand zien roken dus ik rook het pak op dat heb gekocht op de luchthaven en dan ga ik stoppen. Dit heb ik mij vandaag bedacht en geloof dat ik het ga waarmaken.
Ik vind het ook niet netjes om op straat te roken als ik niemand zie roken, dus ga ik er maar mee stoppen denk ik. Dit is de perfecte plaatst om te stoppen met roken.
Ik ben ook heel erg benieuwd hoe het Sonda project is!Ik zal het volgende week waarschijnlijk zien.
Ik ben erg benieuwd naar hoe het daar is en wat ik kan betekenen voor de mensen daar. Ik heb er in ieder geval een goed gevoel bij.
Het Engels hier is niet zo gemakkelijk om te verstaan, maar mijn Engels is ook niet al te best dus dan valt dat allemaal wel mee. Ik denk dat ik hier wel beter Engels ga leren, omdat ik hier niet anders kan en het dus wel moet leren.
Ik vind het nog steeds allemaal erg spannend en ben ook erg benieuwd waar hier iets van een internetcafé is of iets dergelijks? Dit ga ik morgen navragen zodat ik dit verhaal op de site kan zetten. Hiermee sluit ik vandaag af ben erg moe van alle indrukken die ik hier heb gekregen en steeds weer krijg.
Mijn telefoonnummer van hier is trouwens: (0031)099138917 Groetjes x x x Sanne
Helaas heb ik nog niets gevonden waar ik op internet kan vandaag de 11e hoorde ik dat ik bij de zusterschool aan de overkant van de straat wel op internet kan. Dit is helaas niet op zaterdag open, maar dat kan ik wel volgende week doen. Dat is wel een opluchting want en internetcafé dat hebben ze hier niet! Vandaar dat ik nu weer even verder typ omdat ik het nog niet op de site heb kunnen zetten.
Ik kwam er vanmorgen ook achter dat ik warm water heb, ik dacht dat ze dat hier niet hadden. Maar ze hebben gewoon warm water dus dat vind ik wel heel fijn. Ik kwam er vandaag ook achter dat ik mijn was op de hand moet wassen dat is weer wat minder. Ik ging de theedoeken brengen die hier nog hingen ( vies ) en deze ging ze wassen. Toen ik het weer op kwam halen vroeg ik haar of ze op de hand de was deden, omdat ik wel wasmachines zag staan. Ze wassen wel op de hand en in de machine. Ik heb buiten twee wasbakken en daar kan ik mijn was wassen.
Ik ging vandaag ook alleen even naar de winkel, omdat ik echt koffie miste en ik liep de deur uit een weg naar beneden en ben naar het eerste beste winkel gegaan. Hier hadden ze gelukkig wel koffie en suiker. Melk hebben ze hier in Malawi wel, maar dit is een heel schaars iets dus die kun je bijna niet kopen. Toen liep ik terug en er kwamen allemaal kleine kinderen naar mij toe en vroegen mij om geld. Ik heb ze niets gegeven, maar ik vond het wel heel moeilijk om te zien. Hier is echte armoede en ik ben en blijf altijd en rijke. Ik ben ook van mening om kinderen /mensen geen geld te geven, omdat ik ze daar helemaal mee help. Ik vond het wel moeilijk om te zien kinderen zonder schoenen en geen schone kleding aan. Ik denk dat ik mij niet van te voren heb bedacht hoe erg hier de armoede is. Deze is behoorlijk groot en ik weet nog niet of ik hier wel mee om kan gaan.
Maar ik zal vast en manier vinden om hier mee om te leren gaan, maar deze heb ik nog niet gevonden.
Ik ben toch ook best wel eenzaam hier want ik zit alleen in een huisje en ik hoop dat er snel nog meer mensen komen. Ik vraag mij af hoe veilig het hier is, maar goed daar denk ik maar niet te veel over na. Om 18.00 uur is het echt pikken donker en dan moet je ook zorgen dat je binnen bent en zeker niet de straat op gaat. Verder vind ik nog altijd dat iedereen erg vriendelijk is.
Misschien kan ik beter een fiets gaan kopen zodat ik wat gemakkelijker mijzelf kan verplaatsen. Bussen rijden hier helaas niet alleen lange afstand bussen dus dat is wat minder.
Verder kan ik het nog steeds moeilijk plaatsen allemaal en moet mijn weg hier nog gaan vinden. Maar ik denk zodra ik ga werken en daar weet wat ik kan doen, dit een stuk gemakkelijker gaat worden voor mij.
In het begin is altijd alles moeilijk, omdat je niet weet wat je kunt verwachten en hoe alles zal gaan. Ik denk dat ik hier nog wel de nodige tijd voor nodig zal hebben om aan alles te wennen. Ik weet ook wel dat dit wel goed gaat komen, maar dat het tijd nodig heeft. Dat ik hier veel ga leren staat vast vandaag liet iemand van het ziekenhuis mij het ziekenhuis zien. Het is echt een arme bedoeling. En gisteren zij en zuster tegen mij toen ik vertelde dat ik 9 maanden bleef “jij gaat heel erg veel leren”. Ik denk dat als ik hiervan terug kom ik echt anders tegen dingen aan ga kijken. En dat ik behoorlijk ben veranderd als ik terug kom. Want in deze maatschappij draait het helemaal niet om wat iemand wel en niet heeft, maar hoe kun je hier overleven. Dat vind ik toch wel heel zwaar om te zien zoals de kinderen vanmiddag. Wij zijn echt verwent en hebben te veel waarvan hier alles te weinig is hebben wij te veel. Waarom is dat zo oneerlijk verdeeld. Je kunt zelf toch niet kiezen waar je geboren word in welk land en of je ouders veel of weinig geld hebben. Dat heb je zelf toch als kind helemaal niet in de hand, maar waarom is het dan toch zo oneerlijk verdeeld? Hiermee sluit ik vandaag af en hoop het maandag op internet te kunnen zetten!!
zondag 12 september: Vandaag zou de chauffeur mij komen halen om naar Mr. Neba te gaan. Uiteindelijk is hij wel gekomen samen met Mr Neba. We hebben even gepraat en hij zou mij morgen komen ophalen om naar het Sonda project te gaan. Ik ben heel erg benieuwd naar het Project en hoe het zal zijn. Het gas in Malawi is zo goed als op en dat betekent dat hij niet weet wanneer hij mij morgen zal komen ophalen. Dat vind ik wel jammer ( waarschijnlijk zal dit tussen 8 – 9 uur zijn ). Maar hij kon hij nog geen duidelijk antwoord over geven. Ik ben benieuwd hoe laat ik opgehaald wordt? De stroom is vanmorgen uitgevallen en heeft het de hele dag en avond niet gedaan. Het is nu 18.21 uur en het is pikken donker. Ik heb ook geen kaarsen gehaald dus ik zit nu de accu het nog doet even hier te schrijven. Dit is echt Afrika geen stroom overal is het uitgevallen in heel Mzuzu. Vanmiddag ben ik maar begonnen met lezen, want gelukkig lagen hier wel boeken van andere stagiaires die het achter hebben gelaten. Ook was het vanmorgen heel hard ah waaien, maar gelukkig is het later opgeklaard. Ik ging even rondkijken toen kwam ik en mevr. tegen zij woont in Sonda(is ook een plaats in Mzuzu) en heb en hele tijd met haar gepraat. Haar man lag in het ziekenhuis, maar hij mag morgen gelukkig weer naar huis. Haar kleindochter was er ook bij. Op een gegeven moment zij ze hoe ga jij koken? Ik zij dat weet ik ook niet? Ze ging met mij mee naar mijn huis en achter het huis lag een soort van schuur waar mensen wel vaker hadden gekookt. Een paar stenen lagen er ik moest wat hout zoeken en ik kon koken. Haar kleindochter heeft mij geholpen met het vuur en het koken van de rijst op vuur. Ik vertelde dat we in NL wel kampvuur maken, maar dat dit alleen voor de gezelligheid is. Ze heeft mij geholpen met het koken van de rijst daarna vroeg ik haar of ze mee wilde eten en dat wilde ze wel. Want ze moesten daarna nog helemaal terug lopen naar Sonda waar ze wonen. Het ging eigenlijk heel gemakkelijk het vuurtje aan maken en daarop koken het had wel iets. Ik sta ervan te kijken dat mensen in anno 2010 geen elektriciteit hebben en dit gewoon kan uitvallen. En dat het wel en dag of nog langer kan duren. In Sonda hebben de mensen helemaal geen elektriciteit dus ze moeten wel op vuur koken. Ook vertelde ze mij dat hun in de morgen eigenlijk rijst of casaver eten. En in de avond iets anders ik weet even niet meer hoe het heet? Iets met meel eten. Ik wist dit helemaal niet, maar het is wel vrij logisch. Het is hier om 18.00 uur al hartstikke donker en om 6.00 uur helemaal licht. Dus ze leven hier in de morgen en middag en gaan vroeg naar bed. Het klopt ook wel als je de hele dag werkt dan is het fijner om in de morgen te eten en dan goed te eten. En in de avond nog maar een klein beetje. Dus eigenlijk eten de mensen hier in de morgen warm en in de avond ontbijt. Omgedraaid hoe wij het in NL doen.
Ik vind dit wel weer heel apart en super lief dat het meisje mij wilde helpen met koken. Nu kan ik dat als er nog steeds geen stroom is ook zelf doen. Maar de mensen zijn zo vriendelijk daar kan ik echt niets op aan te merken hebben. En ze lachen de hele dag en hebben goede zin.
Normaal gesproken schrijf ik niet van zulke lange brieven voor de site, maar aangezien ik mijn dagboek ook nog steeds mis schrijf ik het hier ook en beetje van mij af. Omdat ik mijn bagage nog niet terug heb gekregen. Dat geeft mij wel een prettig gevoel en zo kan ik het toch en beetje van mij afschrijven hoe ik alles beleef en ervaar mijn eerste dagen in Afrika. Dit gaat en heel ander jaar worden dan dat ik heb gehad in Suriname, dat is mij nu wel duidelijk geworden. Dit is veel primitiever dan in Suriname. En dat vind ik ook wel weer leuk hieraan. Dat dit een totaal andere wereld is en dat alles anders gaat. Ook wel weer heel gemoedelijk en vriendelijk en daar ben ik heel erg blij om.
Mijn accu is nu bijna leeg dus ik denk dat ik zo maar eens naar bed toe ga aangezien ik hier ook geen licht heb. Ben ik zelf schuld had ik maar kaarsen moeten kopen.
Groetjes
X X X Sanne
Sorry voor mijn late reactie maar ik had nog altijd geen internet gevonden vandaar!!!
Hallo mensen,
Ik ben nu 2 dagen in Mzuzu, gisteren aangekomen in Lilongwe ik heb hier 2 dagen voor gereisd en vanuit Lilongwe ( de hoofdstad ) naar Mzuzu 6 uur rijden met de auto. De vliegrit begon heel erg goed, ik had super veel gelukt omdat de vriend van Guido ( oude huisgenoot van Suriname) moest werken op Lufthansa. Waardoor ik niet extra hoefde te betalen voor mijn overgewicht ( 8) kilo. En ook nog eens 2 stuks handbagage mee kon nemen voor niets. Hier was ik natuurlijk erg blij mee! Dank je wel nog hiervoor Jurmy vind ik echt super lief van jou en ook van jouw Guido!
Ik ben in Amsterdam opgestapt en moest in Frankfurt overstappen vanuit Frankfurt naar Johannesburg hier ging het helaas mis! Ik had nog maar 3 kwartier om over te stappen van Lufthansa naar South africa Airlines. Ook moest ik hier mijn bagage ophalen en opnieuw inchecken voor de vlucht naar Lilongwe ( Malawi ). Het vliegtuig kwam al te laat aan waardoor ik moest kiezen of mijn bagage ophalen en mijn vlucht missen of mijn vlucht halen. Ik heb gekozen voor mijn vlucht en heb in het vliegtuig wel aangegeven dat ik bang was dat de bagage niet in het vliegtuig zou zitten. Ik heb ontzettend moeten rennen om mijn vliegtuig te kunnen halen ( heel groot vliegveld ) waar ik weer moest zoeken waar ik heen moest.
Gelukkig heb ik dat wel gehaald, maar toen ik eenmaal op Lilongwe aankwam bleek mijn bagage er helaas niet bij te zitten. Paniek natuurlijk want alles zat in de bagage en deze was ik kwijt geraakt. Ik moest een papier invullen en als er vanuit Johannesburg een vliegtuig zou komen zou het er misschien bij zitten?
Ik werd gelukkig wel opgehaald door en chauffeur in Lilongwe en we zijn richting Mzuzu gereden. Ik was heel erg moe, maar te zenuwachting om te kunnen slapen.
Het was een super mooie weg naar Mzuzu tussen de bergen overal langs wegen kleine dorpjes en stadjes. Ik keek mijn ogen uit zo primitief dat de mensen leven. Ze leven in hutjes en tegen de avond word er gewoon bij het huisje een vuurtje gemaakt en hierop word gekookt. Ook lopen vrouwen allemaal met baby’s op hun rug en dragen ze van alles op hun hoofden. Ik zag maar weinig auto’s rijden bijna iedereen loopt of fietst. De wegen zijn trouwens wel erg goed. Ook rijden ze hier aan de linkerkant van de weg.
Het was een hele beleving om die autorit te maken richting Mzuzu. Je ziet overal kinderen en mensen ah werk. Terwijl ik in de auto zat dacht waar maak ik mij eigenlijk druk om dat ik mijn kleding en spulletjes niet heb terwijl mensen hier helemaal niets hebben en die hoor je ook niet klagen!
Ik voelde mij al iets minder onprettig bij die gedachten.
Maar nog niet helemaal opgelucht, omdat ik niet wist hoe lang het zou duren voordat ik mijn bagage wel zou hebben?
Geen schoon ondergoed helemaal niets had ik verder. Ik ben in de avond toen ik aankwam meteen met de chauffeur en tandenborstel enz.. we zijn samen wat gaan eten. Hij was erg vriendelijk, maar de meesten mensen die ik tegenkwam waren erg vriendelijk.
Ook roepen en fluiten mannen je hier niet na dat vind ik ook wel heel fijn. Ze vragen hooguit waar je vandaan komt of hoe het met je gaat.
Eenmaal aangekomen bij het ziekenhuis ( mijn woonplek) wisten de mensen niet dat ik zou komen. Dat vond ik niet zo prettig, maar toen ik eenmaal bij het huisje aankwam zag dat er bijzonder netjes uit. Drie slaapkamers een hele grote woonkamer, keuken met koelkast. Ook waren sommige bedden gelukkig wel opgemaakt dat gaf mij een fijn gevoel. Jammer dat er niemand anders in het huis zat want ik was toch en beetje uit mijn doen van die dag. En dit kon ik uiteindelijk helemaal niet kwijt bij iemand, dus heb ik mijn moeder gebeld daarna ben ik gaan slapen.
Ik had ook geen handdoek dus ik heb maar even een laken van en ander bed gepakt om mij daar mee af te drogen.
Vrijdag 10september: in de morgen kwamen twee zusters om te kijken of ik wel beddengoed had, dit had ik wel alleen geen kussen dit gingen ze meteen halen voor mij dat vond ik wel lief. Ik ging met hun mee en zij hebben mij het hele ziekenhuis laten zien. Het is een arme bedoeling, maar iedereen is erg vriendelijk. Ik werd op een prettige manier door de mensen hier ontvangen.
Om 10.00 uur kwam de chauffeur mij vanmorgen ophalen om wat dingen met mij te gaan kopen zoals ondergoed, wat van kleding, slippers, deo, klamboe enz.. echt alleen de dingen die ik echt nodig heb.
Hier heb je niet alles bij een winkel we zijn naar de markt gegaan en ik heb daar wat kleding gevonden ook ondergoed. Aan het eind van de dag had ik alles gevonden wat ik nodig had. Dit vond ik erg fijn omdat ik al mijn kleding al 3 dagen aan had.
We hadden op het vliegveld van Lilongwe een telefoonnummer gekregen van iemand die we vandaag moesten bellen voor de bagage.
Uiteindelijk hadden we deze persoon te pakken gekregen en met geluk want mijn bagage was al in Lilongwe en zal dinsdag naar Mzuzu toe komen. Ik was helemaal opgelucht en blij dat mijn bagage in ieder geval al in Malawi was. Gelukkig wat een opluchting ik ben er helemaal blij om. Kun je nagaan hoe belangrijk het is om je eigen dingen bij je te hebben als het niet bij je hebt of kwijt bent. En dan voor 9 maanden je dingen niet bij je hebben.
Dinsdag ga ik de bagage met de chauffeur ophalen bij het vliegveld in Mzuzu daar ben ik nu echt heel blij om. We zijn nog wat etenswaren gaan kopen zodat ik hier ook kan koken.
En zondag brengt de chauffeur mij naar Mr. Neba hij is mijn contact persoon in Malawi via hem ben ik hier terecht gekomen.
Ik moet nu nog heel erg wennen aan alles en weet ook nog niet hoe en wat. Maar ik ben er van overtuigd dat ik snel mijn plekje zal vinden hier in Malawi.
Het is zo gek ik reed gisteren en ook vandaag rond en ik besef nog niet helemaal dat ik hier ben. Dit is echt Afrika met alles en nog wat ik hier allemaal zie kan ik het nog steeds niet helemaal plaatsen. Ik hoop dat ik snel mijn plekje vind binnen deze samenleving. Aan de mensen zal het in ieder geval niet liggen die zijn super vriendelijk!
Ook is alles super schoon, mensen gooien niets op straat en alles is erg schoon. Ik vroeg het vandaag aan de chauffeur en hij vertelde mij dat ze het schoonhouden. Maar ze gooien ook niets zo maar dingen op straat.
Ben benieuwd wat morgen brengt wanneer ik misschien alleen op pad ga.
Vind het nog steeds erg spannend en dit is heel anders dan Suriname waar ik vorig jaar was. Het is een wereld van verschil, maar sommige Afrikaanse woorden lijken wel erg veel op die in Suriname.
Ik denk dat hier de plek is waar ik helemaal ga stoppen met roken niemand rookt hier verder. Het is ook eigenlijk een stomme luxe het roken. Ik heb echt nog niemand zien roken dus ik rook het pak op dat heb gekocht op de luchthaven en dan ga ik stoppen. Dit heb ik mij vandaag bedacht en geloof dat ik het ga waarmaken.
Ik vind het ook niet netjes om op straat te roken als ik niemand zie roken, dus ga ik er maar mee stoppen denk ik. Dit is de perfecte plaatst om te stoppen met roken.
Ik ben ook heel erg benieuwd hoe het Sonda project is!Ik zal het volgende week waarschijnlijk zien.
Ik ben erg benieuwd naar hoe het daar is en wat ik kan betekenen voor de mensen daar. Ik heb er in ieder geval een goed gevoel bij.
Het Engels hier is niet zo gemakkelijk om te verstaan, maar mijn Engels is ook niet al te best dus dan valt dat allemaal wel mee. Ik denk dat ik hier wel beter Engels ga leren, omdat ik hier niet anders kan en het dus wel moet leren.
Ik vind het nog steeds allemaal erg spannend en ben ook erg benieuwd waar hier iets van een internetcafé is of iets dergelijks? Dit ga ik morgen navragen zodat ik dit verhaal op de site kan zetten. Hiermee sluit ik vandaag af ben erg moe van alle indrukken die ik hier heb gekregen en steeds weer krijg.
Mijn telefoonnummer van hier is trouwens: (0031)099138917 Groetjes x x x Sanne
Helaas heb ik nog niets gevonden waar ik op internet kan vandaag de 11e hoorde ik dat ik bij de zusterschool aan de overkant van de straat wel op internet kan. Dit is helaas niet op zaterdag open, maar dat kan ik wel volgende week doen. Dat is wel een opluchting want en internetcafé dat hebben ze hier niet! Vandaar dat ik nu weer even verder typ omdat ik het nog niet op de site heb kunnen zetten.
Ik kwam er vanmorgen ook achter dat ik warm water heb, ik dacht dat ze dat hier niet hadden. Maar ze hebben gewoon warm water dus dat vind ik wel heel fijn. Ik kwam er vandaag ook achter dat ik mijn was op de hand moet wassen dat is weer wat minder. Ik ging de theedoeken brengen die hier nog hingen ( vies ) en deze ging ze wassen. Toen ik het weer op kwam halen vroeg ik haar of ze op de hand de was deden, omdat ik wel wasmachines zag staan. Ze wassen wel op de hand en in de machine. Ik heb buiten twee wasbakken en daar kan ik mijn was wassen.
Ik ging vandaag ook alleen even naar de winkel, omdat ik echt koffie miste en ik liep de deur uit een weg naar beneden en ben naar het eerste beste winkel gegaan. Hier hadden ze gelukkig wel koffie en suiker. Melk hebben ze hier in Malawi wel, maar dit is een heel schaars iets dus die kun je bijna niet kopen. Toen liep ik terug en er kwamen allemaal kleine kinderen naar mij toe en vroegen mij om geld. Ik heb ze niets gegeven, maar ik vond het wel heel moeilijk om te zien. Hier is echte armoede en ik ben en blijf altijd en rijke. Ik ben ook van mening om kinderen /mensen geen geld te geven, omdat ik ze daar helemaal mee help. Ik vond het wel moeilijk om te zien kinderen zonder schoenen en geen schone kleding aan. Ik denk dat ik mij niet van te voren heb bedacht hoe erg hier de armoede is. Deze is behoorlijk groot en ik weet nog niet of ik hier wel mee om kan gaan.
Maar ik zal vast en manier vinden om hier mee om te leren gaan, maar deze heb ik nog niet gevonden.
Ik ben toch ook best wel eenzaam hier want ik zit alleen in een huisje en ik hoop dat er snel nog meer mensen komen. Ik vraag mij af hoe veilig het hier is, maar goed daar denk ik maar niet te veel over na. Om 18.00 uur is het echt pikken donker en dan moet je ook zorgen dat je binnen bent en zeker niet de straat op gaat. Verder vind ik nog altijd dat iedereen erg vriendelijk is.
Misschien kan ik beter een fiets gaan kopen zodat ik wat gemakkelijker mijzelf kan verplaatsen. Bussen rijden hier helaas niet alleen lange afstand bussen dus dat is wat minder.
Verder kan ik het nog steeds moeilijk plaatsen allemaal en moet mijn weg hier nog gaan vinden. Maar ik denk zodra ik ga werken en daar weet wat ik kan doen, dit een stuk gemakkelijker gaat worden voor mij.
In het begin is altijd alles moeilijk, omdat je niet weet wat je kunt verwachten en hoe alles zal gaan. Ik denk dat ik hier nog wel de nodige tijd voor nodig zal hebben om aan alles te wennen. Ik weet ook wel dat dit wel goed gaat komen, maar dat het tijd nodig heeft. Dat ik hier veel ga leren staat vast vandaag liet iemand van het ziekenhuis mij het ziekenhuis zien. Het is echt een arme bedoeling. En gisteren zij en zuster tegen mij toen ik vertelde dat ik 9 maanden bleef “jij gaat heel erg veel leren”. Ik denk dat als ik hiervan terug kom ik echt anders tegen dingen aan ga kijken. En dat ik behoorlijk ben veranderd als ik terug kom. Want in deze maatschappij draait het helemaal niet om wat iemand wel en niet heeft, maar hoe kun je hier overleven. Dat vind ik toch wel heel zwaar om te zien zoals de kinderen vanmiddag. Wij zijn echt verwent en hebben te veel waarvan hier alles te weinig is hebben wij te veel. Waarom is dat zo oneerlijk verdeeld. Je kunt zelf toch niet kiezen waar je geboren word in welk land en of je ouders veel of weinig geld hebben. Dat heb je zelf toch als kind helemaal niet in de hand, maar waarom is het dan toch zo oneerlijk verdeeld? Hiermee sluit ik vandaag af en hoop het maandag op internet te kunnen zetten!!
zondag 12 september: Vandaag zou de chauffeur mij komen halen om naar Mr. Neba te gaan. Uiteindelijk is hij wel gekomen samen met Mr Neba. We hebben even gepraat en hij zou mij morgen komen ophalen om naar het Sonda project te gaan. Ik ben heel erg benieuwd naar het Project en hoe het zal zijn. Het gas in Malawi is zo goed als op en dat betekent dat hij niet weet wanneer hij mij morgen zal komen ophalen. Dat vind ik wel jammer ( waarschijnlijk zal dit tussen 8 – 9 uur zijn ). Maar hij kon hij nog geen duidelijk antwoord over geven. Ik ben benieuwd hoe laat ik opgehaald wordt? De stroom is vanmorgen uitgevallen en heeft het de hele dag en avond niet gedaan. Het is nu 18.21 uur en het is pikken donker. Ik heb ook geen kaarsen gehaald dus ik zit nu de accu het nog doet even hier te schrijven. Dit is echt Afrika geen stroom overal is het uitgevallen in heel Mzuzu. Vanmiddag ben ik maar begonnen met lezen, want gelukkig lagen hier wel boeken van andere stagiaires die het achter hebben gelaten. Ook was het vanmorgen heel hard ah waaien, maar gelukkig is het later opgeklaard. Ik ging even rondkijken toen kwam ik en mevr. tegen zij woont in Sonda(is ook een plaats in Mzuzu) en heb en hele tijd met haar gepraat. Haar man lag in het ziekenhuis, maar hij mag morgen gelukkig weer naar huis. Haar kleindochter was er ook bij. Op een gegeven moment zij ze hoe ga jij koken? Ik zij dat weet ik ook niet? Ze ging met mij mee naar mijn huis en achter het huis lag een soort van schuur waar mensen wel vaker hadden gekookt. Een paar stenen lagen er ik moest wat hout zoeken en ik kon koken. Haar kleindochter heeft mij geholpen met het vuur en het koken van de rijst op vuur. Ik vertelde dat we in NL wel kampvuur maken, maar dat dit alleen voor de gezelligheid is. Ze heeft mij geholpen met het koken van de rijst daarna vroeg ik haar of ze mee wilde eten en dat wilde ze wel. Want ze moesten daarna nog helemaal terug lopen naar Sonda waar ze wonen. Het ging eigenlijk heel gemakkelijk het vuurtje aan maken en daarop koken het had wel iets. Ik sta ervan te kijken dat mensen in anno 2010 geen elektriciteit hebben en dit gewoon kan uitvallen. En dat het wel en dag of nog langer kan duren. In Sonda hebben de mensen helemaal geen elektriciteit dus ze moeten wel op vuur koken. Ook vertelde ze mij dat hun in de morgen eigenlijk rijst of casaver eten. En in de avond iets anders ik weet even niet meer hoe het heet? Iets met meel eten. Ik wist dit helemaal niet, maar het is wel vrij logisch. Het is hier om 18.00 uur al hartstikke donker en om 6.00 uur helemaal licht. Dus ze leven hier in de morgen en middag en gaan vroeg naar bed. Het klopt ook wel als je de hele dag werkt dan is het fijner om in de morgen te eten en dan goed te eten. En in de avond nog maar een klein beetje. Dus eigenlijk eten de mensen hier in de morgen warm en in de avond ontbijt. Omgedraaid hoe wij het in NL doen.
Ik vind dit wel weer heel apart en super lief dat het meisje mij wilde helpen met koken. Nu kan ik dat als er nog steeds geen stroom is ook zelf doen. Maar de mensen zijn zo vriendelijk daar kan ik echt niets op aan te merken hebben. En ze lachen de hele dag en hebben goede zin.
Normaal gesproken schrijf ik niet van zulke lange brieven voor de site, maar aangezien ik mijn dagboek ook nog steeds mis schrijf ik het hier ook en beetje van mij af. Omdat ik mijn bagage nog niet terug heb gekregen. Dat geeft mij wel een prettig gevoel en zo kan ik het toch en beetje van mij afschrijven hoe ik alles beleef en ervaar mijn eerste dagen in Afrika. Dit gaat en heel ander jaar worden dan dat ik heb gehad in Suriname, dat is mij nu wel duidelijk geworden. Dit is veel primitiever dan in Suriname. En dat vind ik ook wel weer leuk hieraan. Dat dit een totaal andere wereld is en dat alles anders gaat. Ook wel weer heel gemoedelijk en vriendelijk en daar ben ik heel erg blij om.
Mijn accu is nu bijna leeg dus ik denk dat ik zo maar eens naar bed toe ga aangezien ik hier ook geen licht heb. Ben ik zelf schuld had ik maar kaarsen moeten kopen.
Groetjes
X X X Sanne
-
13 September 2010 - 16:43
Niels:
Hoi Sanne,
Ik lees dat je een hoop beleefd in Afrika.
Ik wens je veel succes en ben benieuwd naar je volgende verhalen.
Gr xxx je neef Niels -
13 September 2010 - 17:07
Jolijn:
Hee Sanne,
Idd wat een verhaal! Moet eerlijk toegeven dat ik niet alles gelezen heb :$ maar het klinkt wel echt super, al helemaal dat je daar niet zo wordt nagefloten op straat ;)
Had trouwens al een beetje gekeken voor tickets, maar ik heb een overstap-trauma + het best prijzig dus ik moet echt tegen die tijd kijken of het gaat of niet. -
13 September 2010 - 19:56
Els & Peter:
Hoi Sanne,
Wat een verslag, wel erg leuk om te lezen. Je moet wel heel erg veel indrukken verwerken en jammer dat je nog geen medebewoners hebt, waar je dingen mee kunt delen. Jouw verlag heb ik weer uitgeprint en wij zorgen ervoor dat Opa dat weer krijgt. Hopenlijk komt je bagage gauw aan. Heel veel succes en de groetjes van Els & Peter. -
13 September 2010 - 20:01
Roswitha:
Ha lieve Sanne,
Meid, wat een indrukken die je allemaal krijgt te verwerken, heftig allemaal hoor, snap wel dat je doodmoe bent en ook in verwarring van wat je allemaal ziet, ruikt, ervaart en voelt.
Ik hoop dat je snel een beetje je plekje weet te vinden, lukt je vast wel!
heel veel liefs -
14 September 2010 - 14:17
Irmy:
He Sanne,
Wat een lang maar bijzonder verhaal.
Jij vindt je plaats daar wel dat weet ik zeker!
Liefs dikke x Irmy -
14 September 2010 - 14:38
Suzan:
Hoi sanne,
Ik heb je geprobeerd te bellen maar mobiel en huis tel zeggen beide dat het nummer niet correct is?
xxx
Suzan
P.s ben op de helft van je verslag heb de rest geprint want heb er PC ogen van!
Hele dikke kus -
14 September 2010 - 16:57
Rebecca:
Haaaaaaaaaaaaaai!
Eindelijk een update, was al op je hyves en facebook te kijken naar updates, maar niks natuurlijk, Duurde even voor ik hieraan dacht haha!
Je zult er wel gaan wennen hoor, zal wel heel heftig zijn ! Super rot van je bagage!! Volgende keer kiezen dat je je vlucht mist haha!
Ik zal je nummer opslaan, misschien kun je ook ergens een zaklamp kopen? Ook erg handig!
Heel veel succes en ik zal je snel smsen!
xxx -
14 September 2010 - 20:09
Lidwien :
je telefoonnummer is vanuit NL anders heb ik zelf ondervonden 00265991318917. als je dit belt gaat het lukken -
15 September 2010 - 07:06
Samira:
Heyyy San!!
Wat een indrukwekkend verhaal schrijf je! Ik vind het echt te gek dat je daarzit. Ik ben benieuwd naar je foto's en het project hoe je dat gaat bevallen. Je moet denk ik gewoon nog even wennen, je zei dat je een totale cultuurshock wilde, die heb je volgens mij ook he haha. Je zult daar waarschijnlijk heel veel leren.
Heel veel plezier daar en pas goed op jezelf!
xxx samira -
15 September 2010 - 07:51
Thea Fleuren:
Hallo Sanne! Wat super geweldig dat je nu in Afrika weer geod werk aan het doen bent. Tot mijn verbazing zag ik deze week eindelijk het artikel met foro over jou en jouw werk in Suriname. Beter laat dan nooit... Ik houd me op de hoogte via je reisverslagen en ik wil je alvast heel veel succes en plezier wensen Sanne in die andere wereld. Je hart zit op de goede plaats!!!!
Groetjes xx Thea Fleuren. -
16 September 2010 - 07:02
Roxanne Segers:
Heeej Sanne,
Jeetje je maakt vanalles mee! Maar je kunt het ook aan, je hebt de moed & dat zorgt dat alles goed komt, Wauw.. stiekem ben ik een beetje jaloers op jou..=D
Succes, sterkte & veeeeeeeel plezier. Kus rox -
16 September 2010 - 13:04
Maril:
Heerlijk, je lange verhaal! Een aantal dingen herken ik, leuk! Want ook al ben ik maar even in "jouw" Afrika geweest ook ik vond dat de mensen erg vriendelijk waren, altijd goede zin. Ik heb nergens warm water gahad!! Wel vaak helemaal geen water of geen stroom. Schrijf lekker verder, ik geniet ervan!! -
16 September 2010 - 16:10
Milou Meijers:
heeej sanne,
Jeezus, wat un verhaal..
wel helemaal super!!
Ben maar niet bang, het zal zeker wennen zijn in het begin, maar jij vind er zeker je plekje..
ik hoop dat je ondertussen je bagage al terug hebt, en je een super tijd gaat beleven, ik lees je verhalen en ga je deze reis ook weer helemaal volgen via je verhalen..
kussies Milou -
16 September 2010 - 16:13
Eva :
Hey Sanne!:D
Het is echt super leuk om je verhaal te lezen! Ik wil je heel veel plezier wensen en ik hou dit weblog in de gaten! succes met het stoppen met roken, haha! ik hoop dat het nu lukt!
xxx Eva -
17 September 2010 - 08:37
Nicolette:
He Sanne,
De kop is eraf en in een korte tijd heb je al veel beleefd en indrukken genoeg!! Mooi hoe je alles beschrijft, je voelt a.h.w. je energie en emoties bijna. Ik vind je een dappere dodo en weet zeker dat je er alleen maar een mooier en rijker mens door wordt. Geniet van alles en ik kijk uit naar je volgende berichtje, groetjes, Nicolett -
23 September 2010 - 16:35
Rielke&shirley:
Hey San,
Gun jezelf de tijd om goed te wennen. Wat betreft het roken hou vol. Waar Afrika al niet goed voor is :D.
Het zal een mooie maar ook spannende tijd worden. Geniet ervan laat alles mooi op je afkomen en stop het als een mooie herinnering in je rugzak.
Blijf oppassen, het is toch een vreemd land waar jij altijd nog een vreemde bent. Hierdoor val je ook al meteen meer op.
We gaan niet verder op deze toer. Geniet ervan maar ben voorzichtig.
Dikke kus en veel groetjes Rielke en Shirley
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
