Laatste maand alweer
Blijf op de hoogte en volg Sanne
20 Juli 2013 | India, Trichy
Hallo mensen,
Het is weer een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven op waarbenjij. Ik heb het super druk gehad met alles af te ronden binnen het project en voor mijn opleiding.
Waar zal ik eens beginnen?
Uitvoering Kwaliteitszorgplan met time tables and rules. Dit is goed verlopen en het werkt hier ben ik erg blij mee. Ik heb het een week lang op verschillende dagen van maandag t/m maandag gevolgd en je ziet duidelijk verschil. Voor iedereen is alles nu veel duidelijker dan dat dit was voordat we waren begonnen met alle rules and time tables. Daarbij hebben de kinderen en studenten er echt plezier in dat ze 2 x op de dag gedurende schooltijd zowel indoor als outdoor activiteiten zijn. De kinderen en studenten kunnen daarna weer geconcentreerd werken.
Daarbij biedt het de kinderen, studenten en leraressen veel meer structuur.
Verder heb ik alle andere zaken afgerond die af moest ronden voor school dus nu ben ik na 22 juli maandag ( evaluatie van mijn periode eindelijk klaar met alles wat met school te maken heeft).
Rock fort Temple met een groep kinderen van het project geweest 2 weken geleden. Dit ligt in Trichy en het was een geslaagd uitstapje.
Rice meal met een andere groep jongeren gaan kijken bij en jongen die doof is en zelf een rice meal rund. Om de studenten te motiveren dat ondanks je ‘’ handicap’’ je toch je dromen kunt realiseren.
Dorps project: hier ben ik samen met de 6 andere studenten gaan kijken in een ander dorp. Hier is alles mee begonnen en dit is een hostel voor kinderen hier verblijven, maar ergens anders naar school gaan. Hier verblijven slechthorende / doven / slecht ziende en blinden kinderen. Het was een vrolijke bedoeling en we hebben met deze kinderen gespeeld. Ik ben samen terug gegaan met mijn huisgenootjes de andere 4 zijn daar blijven slapen.
Oudste studenten in het project die volgend jaar naar een ‘’normale school’’ gaan. De groep bestaat uit jongeren die voornamelijk doof zijn, 2 slechtziende en 1 met een leerprobleem.
In deze klas heb ik een les gedaan over de toekomst.. Voor de 15 jongeren een werkboek gekocht, wat ze dit jaar zullen gebruiken om zaken op schrijven over hun toekomst. Hoe zij dit willen gaan inrichten en waar ze over 10 jaar willen zijn? Dat ze dit jaar nog kunnen werken aan dat waar ze moeite mee hebben en dat ze deze extra aandacht niet meer zullen krijgen zodra ze op een ‘’ normale school’’ terecht komen.
Ik wil ze hier een stuk op voorbereiden en ik denk dat het goed is. Om hier alles in op te schrijven wat ze graag zouden willen en te zien wat er mogelijk is. De lerares van deze klas zal dit iedere week met hen bespreken. Dat ze nooit hun dromen moeten verliezen, ondanks hun ‘’ handicap’’ dat alles mogelijk is als je er maar in blijft geloven. Hiermee zullen ze werken aan hun zelfvertrouwen leren ze verder te kijken. Ik zag gewoon de blije gezichten van de jongeren bij het vertellen wat ze graag wilde worden. Een wens die gelukkig nog levendig is en waar ze zeker kunnen komen maar dat de berg hoog zal zijn en ze hun moed niet moeten opgeven. Dat alles mogelijk is als je het wilt. Sommige begrepen het nog niet helemaal maar ah eind van het jaar of misschien zelfs daarna zullen ze het begrijpen en dit terug kunnen lezen.
Bioscoop in Trichy samen met Sathia mijn Indiaase vriendin geweest. Het was in Tamil, maar doordat het een liefdes film was en ze toch wat Engelse woorden gebruiken kon ik dit toch wel volgen. Leuk om een keer mee te maken.
Rual erea met Multi Group students we zijn gaan kijken bij een vrouw die werkt in het project bij haar moeder thuis. Dit was in een dorp met veel grond en dieren. Alle kinderen hebben hier erg van kunnen genieten de leraressen ook. Hele velden met jasmijnbloemen. Deze bloemen plukken ze in de morgen en avond en maken hier een ( soort slinger van) dit dragen bijna alle vrouwen in hun haar. Verder mooie planten en bloemen gezien het was erg groen daar en we hebben overal uitleg over gekregen van wat het was.
Meiden morgen in het project, met dank aan mijn 2 huisgenootjes die mij helaas deze week hebben verlaten. Maar veel spullen hebben achter gelaten.
Ben ik op het idee gekomen om een meiden morgen te organiseren in het project. Doordat er zo weinig meisjes in het hostel/school zijn worden die bij alles een beetje achter gesteld. Nu ga ik morgen vroeg naar het hostel met henna, nagellak, kleding (die de meiden uit mijn huis hebben achter gelaten en andere spullen naar het hostel. Verder zal ik scub cream en face wash enz.. mee nemen om een lekkere tutten morgen ervan te maken. Verder zal ik make- up meenemen die ze ook kunnen gebruiken mochten ze dit willen.
Wedding collega van het project. Vorige week is een collega van het project getrouwd en waren wij alle ( studenten) uitgenodigd voor de bruiloft. Ze is Hindi en het was dus een Hindi huwelijk. Heel apart ze ging zondags trouwen, maar wij zijn zaterdags al gegaan. Eerst naar haar moeder, hier kwam de familie van de bruidegom en werden er allerlei rituelen gedaan. In de nacht zijn wij naar het dorp van de bruidon gegaan. Vanuit daar gingen we in een hostel slapen. Dit was niet de meest schone / veilige plek. Ik sliep met mijn 2 collega’s van het project en die andere meiden sliepen in de kamer naast ons.
Ik had het niet meegekregen dat het zo onveilig was. Maar bij binnenkomst deden die meisjes van het project zo angstig meteen de deur dicht enz.. Maar goed niets aan de hand en gelukkig had ik mijn lakenzak bij mij, want we sliepen met 3 in een 2 persoons bed ( India style) en het bedden goed was niet schoon. Het was voor mij de meest vieze plek waar ik tot nu heb geslapen in India. De badkamer was een bron van bacteriën en viezigheid.
Het was goed bedoeld en wij wilde zelf een dag eerder gaan.
De dag erna zijn wij met zijn 7 naar de bruiloft gegaan in een hal. Allerlei rituelen enz.. het is zoveel en je krijgt zoveel indrukken dat je het soms niet helemaal kunt plaatsen.
De vrouwen krijgen een soort van touw om hun nek met bedeltjes en deze dragen ze onder hun sari. Als je niet getrouwd bent draag je 1 ketting en als je getrouwd bent draag je 1 gouden ketting en een draad met de bedeltjes eraan.
Verder doen ze hier de trouwringen om hun tenen ook dit gebeurd met de nodige rituelen.
De vrouw heeft veel goud om en moet een bruidschat geven aan de man. Hoe dit precies werkt weet ik nog steeds niet dat ligt per familie weer anders. Maar goed de bruid heeft een nieuwe moter voor de bruidegom gekocht voor de bruiloft.
Alles draait om goud, spullen voor het huis en in dit geval voor de moter die er gekocht was.
Ik zal bij terugkomst de foto’s laten zien, dan begrijp je mijn hoeveelheid qua wedding in India.
Leuk verhaal over de bruid, omdat ik haar ken en ze is leuk. Iedere familie heeft zijn eigen manier van hoe een bruid / bruidegom word gekozen. Zij is al 27 ( ja dat is oud in India) om te trouwen. Haar ouders zijn boeren en lieten haar erg vrij in haar keus om te trouwen. Bij haar zijn er zeker al 50 mannen gekomen ( die ze heeft ontmoet om te zien of het de juiste bruidegom zou zijn) waarvan niet alles klopte of het sterrenbeeld of de afkomst enz.. Nu na zoveel gepasseerd heeft ze toch de goede gevonden en ze lijkt ook echt gelukkig. En die jongen ziet er goed uit en ik hoop dat ze een gelukkig huwelijk tegen moet gaan. En gelukkig in haar geval heeft ze meer een keus kunnen maken dan de meeste vrouwen en mannen in India. Het maakt hierbij niet uit wat voor religie je hebt ze worden bijna allemaal uitgehuwelijkt. Of je nu christen, moslim, Hindi bent dit zijn de 3 hoofdgeloven in India.
Christen en Hindi vrouwen lopen altijd in Sari ( 8 meter lang) en de meeste vrouwen die moslim zijn lopen in het zwart en sommige helemaal bedekt. Maar het lijkt hier niet veel uit te maken wat voor afkomst je hebt. Dit gaat prima samen zover ik het kan beoordelen.
De mannen kunnen dragen wat ze willen alleen de moslim mannen dragen vaak wit en een keppeltje op hun hoofd.
Kortom het is een hete bedoeling onder de sari en zwarte gewaden. Al heb ik de zwarte gewaden niet gedragen.
Op de bruiloft weer een sari gedragen, wat is dat toch warm. Een doek van 8 meter en daaronder ook nog altijd een onderrok. Ik begrijp niet dat die vrouwen hier opkomen voor zichzelf en zeggen dat ze het wat luchtiger willen want het is bij 35 /40 graden en soms nog meer echt te heet om je zo te bedekken.
Knieën, decolleté en schouders moeten altijd bedekt worden. Dit geld ook voor mij, maar ik draag de Surida en dit is wat luchtiger dan de sari. Een broek met een lange ( soort van jurk ) erover heen de broek is super dun. Daaroverheen nog een sjaal die ik over mijn schouders doe om mijn decolleté te bedekken ( niet dat je daar wat van ziet ) maar zo hoort het. Dit draag ik trouwens alleen als ik naar het project ga. Thuis en op vrije dagen draag ik mijn eigen kleding waarbij ik mijzelf ook bedek. Maar waarbij ik het iets luchtiger kan maken. Je word hier toch wel nagekeken, maar iets minder als je deze kleding draagt. En in het project in het dorp heeft het alleen maar voordelen en kinderen, studenten en docenten waarderen het erg. Dat noemen we aanpassen haha.
Ik heb vorige week samen met mijn huisgenootje van die schattige enkelbandje gekocht waar je iemand van ver al mee hoort aankomen. Met niet te veel frutsels maar wel echt mooi. Ik ben er erg blij mee. Vrouwen dragen hier allemaal 1 enkelbandje aan beide enkels.
Ik heb weer post gekregen uit Suriname van mijn oude collega waar ik brieven mee schrijf. Het is zo leuk om echte post te krijgen. Ik had haar een kaart gestuurd en ze heeft mij er een terug gestuurd. Ik zeg vaker dat ik in de verkeerde tijd ben geboren want ik vind het echt super om post te krijgen i.p.v. mail enz.. is veel persoonlijker vind ik zelf.
Ik heb nu 3 verschillende moeders buiten mijn eigen lieve moeder natuurlijk.
1 moeder in Suriname waar ik nog steeds brieven mee schrijf.
1 moeder in Malawi ( waar ik af en toe contact mee heb en af en toe mee bel)
1 Moeder in India ( vrouw waar ik bij woon ) en die altijd voor mij zorgt en waar ik altijd bij terecht kan.
En 3 verschillende landen waar ik mij stuk voor stuk thuis heb gevoeld en wat voelde als thuis.
Dat maakt het misschien iedere keer moeilijk om mij weer thuis te voelen in NL.
India is wel het meest moeilijke land waar ik ben geweest qua mannen cultuur en communicatie.
Daarbij moet je van top tot teen bedekken met kleding bij 30 -40-45 graden.
Dat is soms ook echt te veel…
Tamil is net chinees voor mij. Ik herken het alfabet niet.
Als ik de bus moet pakken naar het project herken ik de conducteur van de bus zodat ik weet dat ik de juiste bus heb dan dat ik de bus kan lezen. Het zelfde dat er altijd de zelfde Indiase meiden met dezelfde bus moeten in de morgen. Dit scheelt als ik hun zie hoef ik zelf niet meer op te letten en weet ik dat ik de juiste bus heb. Aangezien ik altijd gezichten onthoudt. Het zijn maar kleine dingen, maar het is ontzettend lastig als je dit dagelijks moet doen. Ik weet van 2 bussen ( met nummer dat het de juiste zijn 116 en 128) de rest herken ik gewoon niet, omdat het in Tamil staat beschreven.
Het zelfde met de toektoek drivers die geen Engels spreken en ik geen Tamil. Ik spreek soms andere aan om te vragen of ze iets kunnen vertalen waar ik naartoe moet. Ach, ja ik ben er nu wel aan gewend en ik heb mijn manieren gevonden om er mee om te gaan.
Binnen het project heb ik manieren gevonden om te communiceren en zelfs de leraressen die zeiden dat ze geen Engels spraken spreken nu met mij. Het zelfde met de kinderen en studenten. Het scheelt dat ik gebarentaal heb geleerd dit is vele malen gemakkelijker dan dat ik Tamil moet leren want dat is echt niet te doen.
Op deze drie plekken heb ik ook echt dingen kunnen realiseren en opzetten. En hier ben ik erg blij mee. Ik krijg hier zoveel voldoening uit ook al werkt het niet altijd zoals ik mij het had voorgesteld.
En ook weer hier in India in het project het is zo mooi dat ik hier naar dit project ben gegaan.
Ze hebben 23 verschillende projecten onder de HCSS en dit was echt een vergeten plek. Waar weinig mee gedaan werd. Nu ik daar ben en dingen aan heb gegeven zijn ze het daadwerkelijk meer ah opknappen. En heb ik in samenwerking met leraressen en studenten alle time tables rules en nog veel meer kunnen opzetten.
Het is wel 30 minuten met de bus. En het is een dorp en erg rustig en ik hou echt van deze rust.
Als ik echt naar het centrum moet naar bijv. een winkelcentrum word ik helemaal gek van alle drukte. Nee, geef mij maar een rustige plek waar ik mijn ding kan doen.
Ik heb zelfs een 9 gekregen voor mijn Kwaliteitszorg plan wat ik vanuit school moest maken. Ik heb er dan ook wel erg hard aan gewerkt, maar dit was meer een natuurlijk proces omdat ik er toch al mee bezig was. Ik kreeg van mijn docent van school als feedback:
Dank voor je mooie verslag voor ‘kwaliteitszorg’.
Het voldoet meer dan aan de gemiddelde voorwaarden.
Wat voor jou ook fijn is, is denk ik het feit dat (misschien hoe klein dan ook) je tevens gewerkt hebt aan een stukje emancipatie bij je collega’s.
Je krijgt van mij een 9.
Ik vind het heerlijk om met deze groep kinderen en studenten te werken. En ik vind altijd een manier om met hen te communiceren.
Ik zal deze plek ( school met hostel) ook zeker aanprijzen op school als er later nog studenten Social work naar India willen. Hier kan nog veel meer gebeuren en het is een zeer goede leerschool.
Volgende week dinsdag ga ik naar Ooty ( 1 week ) daarna kom ik voor 1 of 2 dagen terug naar Trichy en vervolgens ga ik met de trein naar Chennai voor de 10 daagse silence meditatie.
Ooty is erg groen en koel in de bergen en er is een wild park in de buurt vanuit daar zal ik nog naar Munnar gaan dit is niet meer in Tamil Nadu maar Kerala. Hier heb je hele velden met thee dit wil ik erg graag zien. Dit ligt allemaal redelijk bij elkaar in de buurt. In Ooty wil ik graag een trekking doen en paardrijden ik zal daar zien wat er verder te doen en te zien is. Er zijn nog 2 kleine plaatsjes bij Ooty en waarschijnlijk ga ik die ook nog bezoeken. Ik zal het weer zien als ik daar ben. Het is maar 6 uur met de trein vanuit Trichy naar Ooty ( ander plaatjes in de buurt ) vanuit daar een andere trein naar Ooty.
Ik heb er erg veel zin, na weer een aantal weken alleen in Trichy te zijn geweest. En ja ik ga weer alleen aangezien die andere meiden allemaal een andere kant op zijn gegaan. Het is er erg toeristisch dus maak je vooral geen zorgen
En als het moet ik kan goed van mij afbijten en draag mijn zakmes, fluitje en grote ringen..
31 juli heb ik de trein naar Chennai op 11 augustus pak ik de nachttrein terug naar Trichy. Dan heb ik nog een paar dagen voordat ik terug vlieg naar NL. Op 14 aug. zal ik een afscheid picknick organiseren voor alle studenten, kinderen en leraressen.
Op 16 augustus vlieg ik dan terug naar Nederland waar ik 17 augustus aankom op schiphol.
Nou lieve mensen ik zal na Ooty en meditatie nog een bericht sturen en dan kom ik alweer naar huis.
Vandaag ga ik in de avond koken bij Sathia ik zal een Nederlands gerecht maken, aardappelen met geitenvlees en groente. Zij kookt altijd voor mij en nu is het mijn beurt om voor haar te koken. Zij zal zorgen voor het vlees want ik weet echt niet waar ik dit veilig kan kopen zonder dat ik weer aan de dunne ben?
Tot snel
Veel liefs,
Sanne
Het is weer een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven op waarbenjij. Ik heb het super druk gehad met alles af te ronden binnen het project en voor mijn opleiding.
Waar zal ik eens beginnen?
Uitvoering Kwaliteitszorgplan met time tables and rules. Dit is goed verlopen en het werkt hier ben ik erg blij mee. Ik heb het een week lang op verschillende dagen van maandag t/m maandag gevolgd en je ziet duidelijk verschil. Voor iedereen is alles nu veel duidelijker dan dat dit was voordat we waren begonnen met alle rules and time tables. Daarbij hebben de kinderen en studenten er echt plezier in dat ze 2 x op de dag gedurende schooltijd zowel indoor als outdoor activiteiten zijn. De kinderen en studenten kunnen daarna weer geconcentreerd werken.
Daarbij biedt het de kinderen, studenten en leraressen veel meer structuur.
Verder heb ik alle andere zaken afgerond die af moest ronden voor school dus nu ben ik na 22 juli maandag ( evaluatie van mijn periode eindelijk klaar met alles wat met school te maken heeft).
Rock fort Temple met een groep kinderen van het project geweest 2 weken geleden. Dit ligt in Trichy en het was een geslaagd uitstapje.
Rice meal met een andere groep jongeren gaan kijken bij en jongen die doof is en zelf een rice meal rund. Om de studenten te motiveren dat ondanks je ‘’ handicap’’ je toch je dromen kunt realiseren.
Dorps project: hier ben ik samen met de 6 andere studenten gaan kijken in een ander dorp. Hier is alles mee begonnen en dit is een hostel voor kinderen hier verblijven, maar ergens anders naar school gaan. Hier verblijven slechthorende / doven / slecht ziende en blinden kinderen. Het was een vrolijke bedoeling en we hebben met deze kinderen gespeeld. Ik ben samen terug gegaan met mijn huisgenootjes de andere 4 zijn daar blijven slapen.
Oudste studenten in het project die volgend jaar naar een ‘’normale school’’ gaan. De groep bestaat uit jongeren die voornamelijk doof zijn, 2 slechtziende en 1 met een leerprobleem.
In deze klas heb ik een les gedaan over de toekomst.. Voor de 15 jongeren een werkboek gekocht, wat ze dit jaar zullen gebruiken om zaken op schrijven over hun toekomst. Hoe zij dit willen gaan inrichten en waar ze over 10 jaar willen zijn? Dat ze dit jaar nog kunnen werken aan dat waar ze moeite mee hebben en dat ze deze extra aandacht niet meer zullen krijgen zodra ze op een ‘’ normale school’’ terecht komen.
Ik wil ze hier een stuk op voorbereiden en ik denk dat het goed is. Om hier alles in op te schrijven wat ze graag zouden willen en te zien wat er mogelijk is. De lerares van deze klas zal dit iedere week met hen bespreken. Dat ze nooit hun dromen moeten verliezen, ondanks hun ‘’ handicap’’ dat alles mogelijk is als je er maar in blijft geloven. Hiermee zullen ze werken aan hun zelfvertrouwen leren ze verder te kijken. Ik zag gewoon de blije gezichten van de jongeren bij het vertellen wat ze graag wilde worden. Een wens die gelukkig nog levendig is en waar ze zeker kunnen komen maar dat de berg hoog zal zijn en ze hun moed niet moeten opgeven. Dat alles mogelijk is als je het wilt. Sommige begrepen het nog niet helemaal maar ah eind van het jaar of misschien zelfs daarna zullen ze het begrijpen en dit terug kunnen lezen.
Bioscoop in Trichy samen met Sathia mijn Indiaase vriendin geweest. Het was in Tamil, maar doordat het een liefdes film was en ze toch wat Engelse woorden gebruiken kon ik dit toch wel volgen. Leuk om een keer mee te maken.
Rual erea met Multi Group students we zijn gaan kijken bij een vrouw die werkt in het project bij haar moeder thuis. Dit was in een dorp met veel grond en dieren. Alle kinderen hebben hier erg van kunnen genieten de leraressen ook. Hele velden met jasmijnbloemen. Deze bloemen plukken ze in de morgen en avond en maken hier een ( soort slinger van) dit dragen bijna alle vrouwen in hun haar. Verder mooie planten en bloemen gezien het was erg groen daar en we hebben overal uitleg over gekregen van wat het was.
Meiden morgen in het project, met dank aan mijn 2 huisgenootjes die mij helaas deze week hebben verlaten. Maar veel spullen hebben achter gelaten.
Ben ik op het idee gekomen om een meiden morgen te organiseren in het project. Doordat er zo weinig meisjes in het hostel/school zijn worden die bij alles een beetje achter gesteld. Nu ga ik morgen vroeg naar het hostel met henna, nagellak, kleding (die de meiden uit mijn huis hebben achter gelaten en andere spullen naar het hostel. Verder zal ik scub cream en face wash enz.. mee nemen om een lekkere tutten morgen ervan te maken. Verder zal ik make- up meenemen die ze ook kunnen gebruiken mochten ze dit willen.
Wedding collega van het project. Vorige week is een collega van het project getrouwd en waren wij alle ( studenten) uitgenodigd voor de bruiloft. Ze is Hindi en het was dus een Hindi huwelijk. Heel apart ze ging zondags trouwen, maar wij zijn zaterdags al gegaan. Eerst naar haar moeder, hier kwam de familie van de bruidegom en werden er allerlei rituelen gedaan. In de nacht zijn wij naar het dorp van de bruidon gegaan. Vanuit daar gingen we in een hostel slapen. Dit was niet de meest schone / veilige plek. Ik sliep met mijn 2 collega’s van het project en die andere meiden sliepen in de kamer naast ons.
Ik had het niet meegekregen dat het zo onveilig was. Maar bij binnenkomst deden die meisjes van het project zo angstig meteen de deur dicht enz.. Maar goed niets aan de hand en gelukkig had ik mijn lakenzak bij mij, want we sliepen met 3 in een 2 persoons bed ( India style) en het bedden goed was niet schoon. Het was voor mij de meest vieze plek waar ik tot nu heb geslapen in India. De badkamer was een bron van bacteriën en viezigheid.
Het was goed bedoeld en wij wilde zelf een dag eerder gaan.
De dag erna zijn wij met zijn 7 naar de bruiloft gegaan in een hal. Allerlei rituelen enz.. het is zoveel en je krijgt zoveel indrukken dat je het soms niet helemaal kunt plaatsen.
De vrouwen krijgen een soort van touw om hun nek met bedeltjes en deze dragen ze onder hun sari. Als je niet getrouwd bent draag je 1 ketting en als je getrouwd bent draag je 1 gouden ketting en een draad met de bedeltjes eraan.
Verder doen ze hier de trouwringen om hun tenen ook dit gebeurd met de nodige rituelen.
De vrouw heeft veel goud om en moet een bruidschat geven aan de man. Hoe dit precies werkt weet ik nog steeds niet dat ligt per familie weer anders. Maar goed de bruid heeft een nieuwe moter voor de bruidegom gekocht voor de bruiloft.
Alles draait om goud, spullen voor het huis en in dit geval voor de moter die er gekocht was.
Ik zal bij terugkomst de foto’s laten zien, dan begrijp je mijn hoeveelheid qua wedding in India.
Leuk verhaal over de bruid, omdat ik haar ken en ze is leuk. Iedere familie heeft zijn eigen manier van hoe een bruid / bruidegom word gekozen. Zij is al 27 ( ja dat is oud in India) om te trouwen. Haar ouders zijn boeren en lieten haar erg vrij in haar keus om te trouwen. Bij haar zijn er zeker al 50 mannen gekomen ( die ze heeft ontmoet om te zien of het de juiste bruidegom zou zijn) waarvan niet alles klopte of het sterrenbeeld of de afkomst enz.. Nu na zoveel gepasseerd heeft ze toch de goede gevonden en ze lijkt ook echt gelukkig. En die jongen ziet er goed uit en ik hoop dat ze een gelukkig huwelijk tegen moet gaan. En gelukkig in haar geval heeft ze meer een keus kunnen maken dan de meeste vrouwen en mannen in India. Het maakt hierbij niet uit wat voor religie je hebt ze worden bijna allemaal uitgehuwelijkt. Of je nu christen, moslim, Hindi bent dit zijn de 3 hoofdgeloven in India.
Christen en Hindi vrouwen lopen altijd in Sari ( 8 meter lang) en de meeste vrouwen die moslim zijn lopen in het zwart en sommige helemaal bedekt. Maar het lijkt hier niet veel uit te maken wat voor afkomst je hebt. Dit gaat prima samen zover ik het kan beoordelen.
De mannen kunnen dragen wat ze willen alleen de moslim mannen dragen vaak wit en een keppeltje op hun hoofd.
Kortom het is een hete bedoeling onder de sari en zwarte gewaden. Al heb ik de zwarte gewaden niet gedragen.
Op de bruiloft weer een sari gedragen, wat is dat toch warm. Een doek van 8 meter en daaronder ook nog altijd een onderrok. Ik begrijp niet dat die vrouwen hier opkomen voor zichzelf en zeggen dat ze het wat luchtiger willen want het is bij 35 /40 graden en soms nog meer echt te heet om je zo te bedekken.
Knieën, decolleté en schouders moeten altijd bedekt worden. Dit geld ook voor mij, maar ik draag de Surida en dit is wat luchtiger dan de sari. Een broek met een lange ( soort van jurk ) erover heen de broek is super dun. Daaroverheen nog een sjaal die ik over mijn schouders doe om mijn decolleté te bedekken ( niet dat je daar wat van ziet ) maar zo hoort het. Dit draag ik trouwens alleen als ik naar het project ga. Thuis en op vrije dagen draag ik mijn eigen kleding waarbij ik mijzelf ook bedek. Maar waarbij ik het iets luchtiger kan maken. Je word hier toch wel nagekeken, maar iets minder als je deze kleding draagt. En in het project in het dorp heeft het alleen maar voordelen en kinderen, studenten en docenten waarderen het erg. Dat noemen we aanpassen haha.
Ik heb vorige week samen met mijn huisgenootje van die schattige enkelbandje gekocht waar je iemand van ver al mee hoort aankomen. Met niet te veel frutsels maar wel echt mooi. Ik ben er erg blij mee. Vrouwen dragen hier allemaal 1 enkelbandje aan beide enkels.
Ik heb weer post gekregen uit Suriname van mijn oude collega waar ik brieven mee schrijf. Het is zo leuk om echte post te krijgen. Ik had haar een kaart gestuurd en ze heeft mij er een terug gestuurd. Ik zeg vaker dat ik in de verkeerde tijd ben geboren want ik vind het echt super om post te krijgen i.p.v. mail enz.. is veel persoonlijker vind ik zelf.
Ik heb nu 3 verschillende moeders buiten mijn eigen lieve moeder natuurlijk.
1 moeder in Suriname waar ik nog steeds brieven mee schrijf.
1 moeder in Malawi ( waar ik af en toe contact mee heb en af en toe mee bel)
1 Moeder in India ( vrouw waar ik bij woon ) en die altijd voor mij zorgt en waar ik altijd bij terecht kan.
En 3 verschillende landen waar ik mij stuk voor stuk thuis heb gevoeld en wat voelde als thuis.
Dat maakt het misschien iedere keer moeilijk om mij weer thuis te voelen in NL.
India is wel het meest moeilijke land waar ik ben geweest qua mannen cultuur en communicatie.
Daarbij moet je van top tot teen bedekken met kleding bij 30 -40-45 graden.
Dat is soms ook echt te veel…
Tamil is net chinees voor mij. Ik herken het alfabet niet.
Als ik de bus moet pakken naar het project herken ik de conducteur van de bus zodat ik weet dat ik de juiste bus heb dan dat ik de bus kan lezen. Het zelfde dat er altijd de zelfde Indiase meiden met dezelfde bus moeten in de morgen. Dit scheelt als ik hun zie hoef ik zelf niet meer op te letten en weet ik dat ik de juiste bus heb. Aangezien ik altijd gezichten onthoudt. Het zijn maar kleine dingen, maar het is ontzettend lastig als je dit dagelijks moet doen. Ik weet van 2 bussen ( met nummer dat het de juiste zijn 116 en 128) de rest herken ik gewoon niet, omdat het in Tamil staat beschreven.
Het zelfde met de toektoek drivers die geen Engels spreken en ik geen Tamil. Ik spreek soms andere aan om te vragen of ze iets kunnen vertalen waar ik naartoe moet. Ach, ja ik ben er nu wel aan gewend en ik heb mijn manieren gevonden om er mee om te gaan.
Binnen het project heb ik manieren gevonden om te communiceren en zelfs de leraressen die zeiden dat ze geen Engels spraken spreken nu met mij. Het zelfde met de kinderen en studenten. Het scheelt dat ik gebarentaal heb geleerd dit is vele malen gemakkelijker dan dat ik Tamil moet leren want dat is echt niet te doen.
Op deze drie plekken heb ik ook echt dingen kunnen realiseren en opzetten. En hier ben ik erg blij mee. Ik krijg hier zoveel voldoening uit ook al werkt het niet altijd zoals ik mij het had voorgesteld.
En ook weer hier in India in het project het is zo mooi dat ik hier naar dit project ben gegaan.
Ze hebben 23 verschillende projecten onder de HCSS en dit was echt een vergeten plek. Waar weinig mee gedaan werd. Nu ik daar ben en dingen aan heb gegeven zijn ze het daadwerkelijk meer ah opknappen. En heb ik in samenwerking met leraressen en studenten alle time tables rules en nog veel meer kunnen opzetten.
Het is wel 30 minuten met de bus. En het is een dorp en erg rustig en ik hou echt van deze rust.
Als ik echt naar het centrum moet naar bijv. een winkelcentrum word ik helemaal gek van alle drukte. Nee, geef mij maar een rustige plek waar ik mijn ding kan doen.
Ik heb zelfs een 9 gekregen voor mijn Kwaliteitszorg plan wat ik vanuit school moest maken. Ik heb er dan ook wel erg hard aan gewerkt, maar dit was meer een natuurlijk proces omdat ik er toch al mee bezig was. Ik kreeg van mijn docent van school als feedback:
Dank voor je mooie verslag voor ‘kwaliteitszorg’.
Het voldoet meer dan aan de gemiddelde voorwaarden.
Wat voor jou ook fijn is, is denk ik het feit dat (misschien hoe klein dan ook) je tevens gewerkt hebt aan een stukje emancipatie bij je collega’s.
Je krijgt van mij een 9.
Ik vind het heerlijk om met deze groep kinderen en studenten te werken. En ik vind altijd een manier om met hen te communiceren.
Ik zal deze plek ( school met hostel) ook zeker aanprijzen op school als er later nog studenten Social work naar India willen. Hier kan nog veel meer gebeuren en het is een zeer goede leerschool.
Volgende week dinsdag ga ik naar Ooty ( 1 week ) daarna kom ik voor 1 of 2 dagen terug naar Trichy en vervolgens ga ik met de trein naar Chennai voor de 10 daagse silence meditatie.
Ooty is erg groen en koel in de bergen en er is een wild park in de buurt vanuit daar zal ik nog naar Munnar gaan dit is niet meer in Tamil Nadu maar Kerala. Hier heb je hele velden met thee dit wil ik erg graag zien. Dit ligt allemaal redelijk bij elkaar in de buurt. In Ooty wil ik graag een trekking doen en paardrijden ik zal daar zien wat er verder te doen en te zien is. Er zijn nog 2 kleine plaatsjes bij Ooty en waarschijnlijk ga ik die ook nog bezoeken. Ik zal het weer zien als ik daar ben. Het is maar 6 uur met de trein vanuit Trichy naar Ooty ( ander plaatjes in de buurt ) vanuit daar een andere trein naar Ooty.
Ik heb er erg veel zin, na weer een aantal weken alleen in Trichy te zijn geweest. En ja ik ga weer alleen aangezien die andere meiden allemaal een andere kant op zijn gegaan. Het is er erg toeristisch dus maak je vooral geen zorgen
En als het moet ik kan goed van mij afbijten en draag mijn zakmes, fluitje en grote ringen..
31 juli heb ik de trein naar Chennai op 11 augustus pak ik de nachttrein terug naar Trichy. Dan heb ik nog een paar dagen voordat ik terug vlieg naar NL. Op 14 aug. zal ik een afscheid picknick organiseren voor alle studenten, kinderen en leraressen.
Op 16 augustus vlieg ik dan terug naar Nederland waar ik 17 augustus aankom op schiphol.
Nou lieve mensen ik zal na Ooty en meditatie nog een bericht sturen en dan kom ik alweer naar huis.
Vandaag ga ik in de avond koken bij Sathia ik zal een Nederlands gerecht maken, aardappelen met geitenvlees en groente. Zij kookt altijd voor mij en nu is het mijn beurt om voor haar te koken. Zij zal zorgen voor het vlees want ik weet echt niet waar ik dit veilig kan kopen zonder dat ik weer aan de dunne ben?
Tot snel
Veel liefs,
Sanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
